Kalemimi ünlü filozofların sözleri arasında dolaştırıyorum... Birden H. Ninott´un bir sözü başımı döndürüyor... ?Çocuklar donmamış beton gibidir, üzerine ne düşse iz bırakır...? Sözün büyüklüğü karşısında ben de donup kalıyorum.
Donmamış Betonlar Nasıl Bir Usta Arar?
Ne kadar zor bir çocuğu işlemek!... Ne kadar güç bir çocuğa şekil vermek!... Onlar, anne - babaların, eğitmenlerin ellerinde şekil almaya hazır birer hamurdurlar... Anne, baba, eğitimci kendisini iyi yetiştirebilsin ki çocukların şekilleri de doğru olabilsin... Gelecek korkuları kalmasın...
Oysa biz ne yapıyoruz? Göreve yeni başlayan az deneyimli antrenörlere, hakemleri bu çocukların başına ya da maçlarına veriyoruz!... Adeta donmamış betonların üzerini tecrübesizlik ekercesine... Hayret ki ne hayret!...
?Çocuklar Doldurulacak Bir Vazo mudur?´
Biz ne yapıyoruz? Çocukları doldurulacak bir vazo gibi görüyoruz... Sanki kendi bilgilerimiz tastamam doğru imiş gibi... Bu yetenekleri geleceğe tutuşturulacak bir ateş gibi nedense göremiyoruz!... Bu konuda ünlü düşünür Rabelais´in sözü aklımın kenarından bile geçmiyor!...
?Bak ben bu sigarayı 30 yıldır içiyorum!...´ Nashiatı
Unutuyoruz çocukların çok iyi örneklere ihtiyacı olduklarını... Elimizde sigara...´ Bak ben bu sigarayı 30 yıldır içiyorum!... Hiçbir faydasını da görmedim!...´ diyerek nashiatlarımızı sigara dumanları arasında öğrencilerimizin önüne yuvarlıyoruz.. .Onlara bir türlü örnek olamıyoruz... Sadece kuru nashiatlar! Hepsi bu! (Tabi sözüm idealist eğitimciler için değil!...)
?Benim Çocuğum Büyüyünce Doktor Olacak!...´
Bizler ne yapıyoruz? Çocukların yeteneklerini keşfetmeden devamlı ?Sen Doktor olacaksın!... Sen Mühendis olacaksın!... Sen baban gibi Hukukçu olacaksın!... Diyerek yanlış şekillendirmelere giriyoruz... Resme yetenekli bir öğrenciye zorla keman çaldırmaya çalışıyoruz!...Üstelik bir de ?Bak Halanın oğluna!´, ?Bak Teyzenin kızına!´ gibi yanlış kıyaslamalar içinde yanlış yönlendirmelerde bulunuyoruz...
Dünya Çocuklarını Misafir Edişimiz Harika Bir Olay...
23 Nisan deyince Dünya çocuklarını misafir edişimiz aklıma geliyor. Hiçbir ayrım gözetmeksizin bu çocukları misafir edişimiz mükemmel bir olay... Kardeşlik adına, dostluk adına, dünya barışı adına...
Biliyorum... 23 Nisan deyince bilinen etkinlikler aklıma geliyor...´ 23Nisan törenleri yapıldı...´´ Üst düzey yöneticiler çocuklar tarafından ziyaret edildi...´ ?Konuşmaların ardından öğrenciler şiir okudu...´ Bunları zaten sizler biliyorsunuz... Haberci arkadaşlarım bunları sayfalarında sizlere düzenli olarak zaten aktarıyorlar...
Galiba önemli olan donmamış betonlar olan çocuklarımıza geleceğe yöneldik güzel ve doğru şekiller verebilmek... Haksız mıyım?
Ne mutlu ?Bugün 23 Nisan/Neşe doluyor insan...´ çizgisinin üzerine imza atabilenlere...
Ne mutlu donmamış betonların üzerine güzel eskivler çizebilenlere...
Zeyyat SAYGIN/ ARADA BİR
