Ağaçların türkü söylediğini duydunuz mu?
Dinlediniz mi ağaçların türküsünü? Ben hep dinlerim.
Poyraz esmeye görsün, dalarım tarlalara, ormanın bir köşesinde otururum bir ağaç dibine, ağaçların türküsünü dinlerim.
Kayın, meşe, gürgen, ıhlamur, kestane… Her ağacın bir başka türküsü vardır. Çam ağacı kıskanır durur ulu meşenin türküsünü, kendisi pek duyulmaz ya da durur, dinler meşelerin, kayınların içten, ince, hazin türküsünü…
X X X
EYLÜL GÜNEŞİNİN ULU MEŞE VE KAYIN AĞAÇLARININ, O ŞAHANE GÜRGENLERİN YAPRAKLARININ ARASINDAN “PIŞIK” YAPTIĞINI BİR ÖĞLE SIRASINDA, BİR YANI MEŞE, BİR YANI GÜRGEN AĞAÇLARI SIRALANMIŞ PATİKA DA, KURULMUŞ HIŞIRTILI YAPRAKLARIN ÜZERİNE RENGİN HER TÜRLÜSÜ DÜŞMÜŞ O GÜZELİM PATİKADA, SIRT ÜSTÜ UZANIP, AĞAÇLARIN TÜRKÜSÜNÜ DİNLE.
X X X
Bilirsin en güzel şiirler, en güzel türküler orman üstüne yazılmış, söylenmiştir. “Ağaçların dili vardır” denir, bilirsin. Sen yeter ki dinlemesini bil. Bu dağların rüzgârıdır poyraz. Dalların arasında, yaprakların kıyılarında tutturur bir türkü. Her ağacın bir türküsü vardır; meşenin türküsü, gürgenin türküsü, kayının türküsü. Benzemez ki birbirine. Ya şu tespih ağacının sessiz sedasız mırıldanışı.
X X X
UÇAR GİDERSİN ORMANIN TÜRKÜSÜNDE UÇARIZ, UÇARIZ, UÇAR GİDERİZ. KONMAK MI BİR YERE, DELİMSİN, UÇMAK VARKEN TÜRKÜLERİN İÇİNDE, BU ÖZGÜRLÜKTE KONMAK NE OLA? BİR DALDAN KEMAN SESİ GELİR, HÜZÜNLÜ, EYLÜL SARISI RENGİNDE, BİR YAPRAKTAN İNCE BİR NEY SESİ, BİR AĞACIN KOVUĞUNDA BAS BARİTON KLAKSON… HELE BİR DİNLE AĞAÇLARIN TÜRKÜSÜNÜ…
X X X
Ağaçların türküsünü dinlerken oturacaksın bir ağacın dibine, sırtını ağaca vereceksin. Yaşlı ahlat ağacının gövdesine konuk olacaksın. Ve ağaçların türküsüne kuşların da eşlik ettiğini duyacaksın ve şaşıracaksın bu orkestranın uvertürüne, bislerine.
Ağaçların türküsünün huzur ve mutluluğunda doğaya tapacaksın…
