Gazetecilik yaşamım boyunca iletişim içinde bulunduğum bazı başsavcı, savcı ve yargıçlar arasında benim açımdan iz bırakanlar vardır.
Şöyle eski yıllara, 1975-2006 yılları arasında aralıksız görev yaptığım, Nihat Özbek’in sahipliğindeki GERÇEK GAZETESİ’ndeki döneme döndüğümde, Başsavcı olan Ahmet Akyalçın’ı ve o dönemlerin Ağır Ceza Mahkemesi Başkanı Turgut Demirağ’ı anımsarım, öncelikle. Her ikisi de çok başarılı ve sıcakkanlı insanlardı. O dönemde, halen Bandırma Kaymakamlığının bulunduğu binada, adliye birimleri de yer alır, mahkemeler burada görülürdü.
Ağır Ceza Mahkemesi Başkanı Turgut Demirağ’ın odasına her gittiğimizde, görülüp sonuçlanan davaları, yayınlamamız için bizlere dikte ettirirdi. Bunun gerekçesini ise “Yayınlansın ki, verilen cezaları okuyan herkes için caydırıcılık olsun. Suç işleme oranları düşsün” diye açıklardı.
O yıllarda, gazetecilere açılan davalar da “Toplu Basın Mahkemesi”nde görülürdü. En kıdemli yargıcın başkanlığındaki üç yargıç, gazetecilerin yargılamalarını yapardı.
O yıllarda, bu mahkemelerden birinde ben de yargılanarak, aklanmıştım. “Toplu Basın Mahkemesi”nin başkanı Turgut Demirağ’dı. O yıllarda, Bandırma Stadı’nın Müdürü Nuh Uğur, hakkında yazdığım bir köşe yazısı nedeniyle hakkımda suç duyurusunda bulunmuştu. Ben de, o dönem Gerçek Gazetesi’nin yazı işleri müdürü olan Çetin Zeybek ile birlikte yargılanmıştım. Sanıyorum, ikinci duruşmada mahkeme heyeti, yazımda suç unsuru olmadığı gerekçesiyle aklanmamıza karar vermişti. O duruşmalardan birinde, yanılmıyorsam, Nuh Uğur’un avukatlığını yapan Cengiz Aktaş, yazımda suç unsuru bulunup bulunmadığı hakkında karar verilmek üzere yazımın “bilirkişi”ye gönderilmesini istemişti. Mahkeme heyeti başkanı Turgut Demirağ’ın, bu isteği, “Ben, okuduğumu anlayıp değerlendirebiliyorum” diye reddetmesini hiç unutamam.
BAŞSAVCI ÖNDER YENİÇERİ
Bandırma’da, 5,5 yıldan beri Başsavcı olarak görev yürüttükten sonra Niğde Cumhuriyet Başsavcılığına atanan Önder Yeniçeri’nin de benim için yeri her zaman ayrıdır ve öyle kalacaktır.
Herkesin üzerinde birleştiği bir değerlendirmeyle, Yeniçeri’nin “çok iyi bir hukukçu” olduğunu vurgulayalım, öncelikle.
Önder Bey, kapısını herkese sürekli açık tutan, son derece nazik, konuklarını makam odasından dışarı çıkarak uğurlayacak kadar alçak gönüllü bir yöneticiydi. Bandırma adliyesine güvenin de baş temsilcisiydi, adeta.
Sayın Yeniçeri’nin, taltif edilerek atandığı Niğde Cumhuriyet Başsavcılığı görevinde de Bandırma’da olduğu gibi kendisini sevdirerek başarıya ulaşacağına inanıyorum.
Yeniçeri’ye yeni görevinde başarılar dilerken, “Bandırma sizi unutmayacak” diyorum.
