Ben burada yaşayamam.
Bu topraklar acı.
İnsanlar hep mutsuz.
Kahkaha yok bu sokaklarda.
Evlerin camlarında çiçek yok.
Çocuk sesleri koşturmuyor sokaklarda.
Ben burada yaşayamam.
Burada insanlar gülmüyor.
Burada herkesin derdi var. Bir dokun bin ah işitirsin. Sanki herkes dert küpü. Doğumdan ölüme herkes herkese karışıyor burada. Hangi yaşta ne yapılacağını söyleyen bir sürü yalancı, insanın hayatına yön vermeye çalışıyor. Burada eğitim insanın özgür birey olmasına değil, insan yavrusunun ehlileştirilmesi üzerine oturtulmuş, sanki öğretmen bir yol gösterici değil de insanı şekillendiren bir küçük tanrı. Toplum, ne yöneticileri herkesi hizaya sokmakla görevli, meşgul. Kimsenin başka bir kimseye, sıra dışı olan bir başkasına tahammülü yok.
Ben burada yaşayamam.
İnsan onurunun bu kadar aşağılandığı, geleceğin bu kadar yalan duvarları ile örüldüğü, iki yüzlülüğün bu kadar taçlandırıldığı bir yerde ben yaşayamam.
İnsan özgürdür, özgür olmalıdır.
Ama burada değil.
Burada insanın özgürlüğü daha kundaktayken bağlanıyor. Hem öyle bir sıkı bağlanıyor ki, ağlayan çocuğa neden ağladığı sorulmuyor, susması için ne yalanlar söyleniyor.
İnsan, özgürdür.
Hayat insana kavranması ve tadı çıkarılması için verildi. Ve bir kereliğine verildi. İnsan kendi hayatının tek sahibidir. Kendinden başka kimseye anaya-babaya, topluma, vatana, millete, özgürlüğünü vergiye ve bağışlamaya, adamasını isteyen kimseye borcu yoktur. İnsanın borcu ancak kendisinedir, hayatadır. İnsanın en kutsal görevi yaşamasıdır, insan gibi yaşaması. İnsan, tarlasını kendi eker, ödülleri ve cezaları da kendi çeker. Herkes kendisinin İsa´sıdır ve herkes haçını kendisi taşır, taşımalıdır. Mutluluk ve gözyaşını insanın kendisi hasat eder.
Burada insanın yaşamı ipotek altındadır.
Burada insandan çok şey isteniyor, yaşamak dışında.
Ben burada yaşayamam.
Burada insanlardan sevgiyi çaldılar.
Bencillik, sevgi ve saygıyı, dayanışma ruhunun yüceliğini alıp götürdü. İnsan kendine ve başkasına yabancılaştı. Bir ?merhaba?nın sıcaklığını çoktan unuttu dar sokaklar. Korku, insanların kimyasını bozdu çoktandır.
Ben burada yaşayamam.
Çekip gidiyorum sevgi çiçeklerinin alın teri ve gözyaşı ile sulandığı ülkeye?
