Marmara Denizi’nin çilesi bitmiyor.
Son olarak müsilaj (salya) istilasına uğrayan Marmara Denizi, yasak avlanmaların cenneti. Denetim sıfır!
Bandırma Onyedi Eylül Üniversitesi Denizcilik Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Mustafa Sarı, “Sözüm ona herkes çevreci! Belediyeler, sanayiciler, balıkçıların hepsi çevreci olduklarını söylüyor ama deniz öyle demiyor. Eğitimli insanlar bile Marmara Denizi’nin kirlenmeyeceğine inanıyor. Marmara Denizi’ni, bu kirliliği kendisinin önleyeceği bir sihirbaz sanıyorlar” diyor.
Bir iç deniz olup, diğer denizlere göre akıntıların az, durağan bir deniz olan Marmara’da canlı ve balık türleri çok azaldı.
Tüm uzmanlar, bu ortam ve koşullarda Marmara Denizi’nin geleceği konusunda umutsuz.
Aklımda, çok beğendiğim öykücü Sait Faik Abasıyanık’tan bir anekdot.
Sait Faik, yakaladığı balık çok küçük olunca onu öper ve tekrar denize atar. Yanındaki balıkçı, biraz şaşırarak, “Ne yaptın? Hiç balık öpülür mü?” diye sorar.
Sait Faik’in yanıtı şöyle olur:
“Olsun, bu denizde benim öptüğüm bir balık dolaşıyor artık!”
Marmara Denizi’ni bugüne kadar öpüp başımıza koymamız gerekirken, bugünkü üzücü ortama gelmek çok üzücü!
Gel de, Kızılderili şefinin sözünü düşünme:
“Son ırmak kuruduğunda,
Son ağaç yok olduğunda,
Son balık öldüğünde,
Beyaz adam
Paranın yenmeyen bir şey olduğunu anlayacak…”
