Celal Dönmez’i kaybetmenin üzüntüsünü yaşadık, geçtiğimiz günlerde.
Celal ağabeyle yılların dostluğu vardı, aramızda. Çok hoşsohbet bir yapısı vardı.
Yoğurtçuluk mesleğine gönülden bağlıydı ve Bandırma’yı çok seviyordu.
“DÖNCE” yoğurtlarını, hiçbir kimyasal katkı olmaksızın üretmesiyle gurur duyardı, haklı olarak.
Bugün, ev yoğurdu yapmak isteyen kadınlar, bu yoğurt için sadece “DÖNCE”den mayalık aldıklarını, diğer yoğurtlardan aldıkları mayaların, tutmadığını söylerler ki, doğrudur.
Celal Dönmez, sanat ve kültüre de gönülden bağlıydı. Gençlik yıllarında, Bandırma’daki amatör tiyatro topluluklarının sahnelediği oyunlarda birçok rolü başarıyla üstlenmişti. Bunlardan biri de, Halil Kasal’ın yönettiği “İnsan Sarrafı” isimli oyunda canlandırdığı “Apanakyan Efendi”ydi. Cin gibi, uyanık bir Ermeni tipiydi, “Apanakyan Efendi” Bu roldeki başarısıyla izleyenleri kahkahalara boğmuştu, Celal Dönmez. Rol aldığı çeşitli oyunlarla ilgili birçok fotoğrafını da bana vermişti. Bir bölümünü, Bandırma ile ilgili kaleme aldığım kitaplar ve dergilerde kullandığım bu fotoğrafları halen özenle saklıyorum.
Rol aldığı oyunlarda çok çeşitli ve renkli anılarını anlatarak, bizleri güldürürdü.
“Hamlet” isimli oyunda kullandıkları kuru kafayı, Bandırma mezarlığındaki bir mezardan çıkardıklarını da anlatırdı.
Celal Dönmez ağabey, yalnız mesleğindeki özenli çalışmaları ve başarısıyla kendini kanıtlamadı. Bandırma’nın kültürel ve sosyal yaşamına da damgasını vurdu. Ticaret Odası’nın yönetim kurullarında ve çeşitli sivil toplum kuruluşlarında görev alarak, başarılı çalışmalar yaptı. Kısacası Bandırma için her zaman kafa yordu.
Celal Dönmez, bir Bandırma sevdalısıydı.
Onu ve dost sohbetlerimizi her zaman anacağım.
Işıklar içinde uyusun.
