2019 yılının sonlarına doğru ilk olarak Çin’in Vuhan kentinde ortaya çıkan ve başlarda zatürre sanılarak hafife alınan, ancak daha sonra virüs olduğu tespit edilen ve kısa sürede tüm dünyayı tehdit eden bir salgına dönüşen Korona virüs salgınında hastalığın bulaşma oranı tüm dünyada hızla artıyor.
Hastalığın tedavisinde etkili olacak aşı veya ilaçlar kısa süre içerisinde bulunmadığı takdirde hastalık riski çok daha büyük sonuçlar doğuracak gibi görünüyor. Hastalık bu şekilde hızla ilerlemeye devam ederse ne yazık ki ölüm oranları daha da artacak ve sağlıklı insanlar açısından çember hızla daralacak.
Salgının ilk başladığı zamanlarda alınan tedbirler ile kontrol altına alınmış gibi görünen hastalık, Havaların ısınıp insanların sokağa çıkması ile maalesef tekrar etkisini arttırmış görünüyor. Özellikle,
Birçok kişinin sorumsuz davranışlar sergilemesi, sosyal mesafeye dikkat etmemeleri, düzgün maske takmamaları sebebiyle bu gün için etkisini daha da arttırarak yayılma hızı gösteriyor. Görünmeyen sinsi bir düşman gibi hızlı hareket eden bu hastalık hiç hafife alınmaması gereken ve sürekli olarak dikkat edilip, herkesin beraber mücadele etmesini gerektiren bir tehdit unsurudur.
“ Bana bir şey olmaz diyerek” sadece kendi sağlığını değil, toplumdaki her canlının hayatını riske atan zırcahiller bilmelidirler ki, Korona virüsü salgını sebebiyle Ölüm hepimize hiç olmadığından daha da yakın.
Bu günkü kaleme aldığım konu ile ilgili yazımı 1997 yılında yazmış olduğum “ ÖLÜM YAKINIMDA” şiiri ile bitirmek istedim. Her şey gönlünüzce olsun.
ÖLÜM YAKINIMDA…
Görünmeyen gizemli bir gücün etkisindeyim,
Çok çok uzaklarda parıldayan bir ışık,
Adımlarım ışığa doğru yöneliyor.
Aslında pırıl pırıl parlayıp etrafı aydınlatan o ışık,
Benim için sonsuz bir karanlık,
Yavaştan bir ürperti kaplıyor bedenimi…
O an hissediyorum ölümün soğuk nefesini,
Artık hızla akıp giden zaman, çok daha kısa benim için,
Ölüm bu kadar yakınımda iken,
Her zaman olduğu gibi yine sen aklımdasın,
Biliyor musun, O anda her şey zor geliyor insana,
Bir ömür gözlerimin önünden geçerken,
Ayakuçlarımdan başlayan bir serinlik, bedenime hâkim oluyor.
Nefesim iyice kurudu artık,
Gözlerimden akan yaşlar, son bir çırpınış benim için,
Meğer ne zormuş ölmek,
Şimdi diyorum ki; keşke daha önce tanısaydım seni,
Daha çok söyleseydim, seni ne kadar çok sevdiğimi,
Elveda zamanı şimdi tüm dostlara…
Benim yaşayamadığım tüm mutluklar sizinle olsun.
Yolunuz düşer de uğrarsanız şu köhne Fenere,
Dalgaların her taşa vuruşunda ruhum sizlerle.
Aran KARAN / 06.07.2020( arnkrn1907@gmail.com)
