Yaşlı martıya kendimi tanıttım.
Emekli öğretmen Recai Çevik.
Küçük bir kasabada, küçük bir yerel gazetede, küçük bir köşede, küçük köşe yazıları yazan, küçük bir insanım.
Bir karış toprağım, bir dikili ağacım yok.
Sevgi dolu yüreğim, binlerce kitabım var.
Hepsi bu.
X X X
İşim mi?
Sevmek.
Doğayı seviyorum, tutkunum. Otunu, çiçeğini, ağacını, çalısını, börtü böceğini, hayvanlarını seviyorum. Onları seyretmeyi, onlarla konuşmayı, ormanın kucağında uyumayı seviyorum. Tutkunum. Bilgesini, cahilini, korkağını, cesurunu, tembelini, hırsızını…Toplumsal yapının ve ekonomisinin savurduğu insanları ve onların yaşam kavgalarını seviyorum.
YALNIZ FAŞİZME KARŞI ACIMASIZ BİR SAVAŞIN NEFERİ OLMALIYIM.
FAŞİZME ve faşist güçlere karşı.
X X X
DERDİM, ÖZLEMİM ve ACIM, insanlar arası sevgiyi, saygıyı yaşatmak, beslemektir. Sevgi, saygısını yitirmiş bir toplum, musalla taşının yalnızlığında yok olur gider. Hiçbir değer yaratmaz, üretmez.
X X X
Tek varlığım, sığınağım kitaplar…Kitaplardan, geçmişin nasıl bir mezarlık olduğunu, acı ve sevinçlerin nasıl bir avuç toprakla örtündüğünü, günün birinde, bir yerlerden nasıl bir filizin çatladığını, fışkırdığını da öğrendim.
KİTAPLAR, HER BİRİ ATEŞBÖCEĞİ.
X X X
Arada bir gökyüzüne bakınız.
Toprağı okşasanız, köpeklerin gözlerine baksanız, bir ağaçla konuşsanız, otları koklasanız, bir çeşmeden avuçla su içseniz, çocukları dinleseniz, geceye dalıp yıldızları seyretseniz, iyilik ve güzellik yüreğinizi doldurur.
İNSAN OLURSUNUZ.
X X X
İNSAN, BİR KERE ONURUNU YİTİRMESİN.
Hırsızlıktan, yalancılıktan, ikiyüzlülükten, ahlâksızlıktan utanmaz olur.
UTANMAK VAR YA, İNSAN ONURUNUN TACIDIR.
X X X
BİLİR MİSİN?
İnsan, tanrısını içinde taşır ama hep uzaklara dua eder.
Tanrısı vicdanıdır oysaki…
