Ve söze şöyle başladı küçük adam.
?DEVLETİM BEN.
BEN BURAYA GÜCÜMLE GELDİM. BURADA HALKIN TEMSİLCİSİ YALNIZ BENİM. HATA YAPMIŞ OLSAM BİLE, BENİ HALKIN İÇİNDE ELEŞTİREMEZSİNİZ. İNSANLAR KİRLİ ÇAMAŞIRLARINI EVDE YIKARLAR. FRANSA´NIN BANA OLAN İHTİYACI, BENİM FRANSA´YA OLAN İHTİYACIMDAN DAHA FAZLA??
Bu sözleri kim söylemiş?
Napolyon Bonapart.
Bir şarlatanın, bir megalomanın, bir diktatörün sözleri?
O Fransızlara ve başka ülkelerin insanlarına acı ve ölümden, yoksulluktan başka bir şey vermedi.
XXX
Diktatör vazgeçilmezdir.
Bulunmaz Hint kumaşıdır sanki.
Kendisini bir, tek ve önemli sayar.
O ülkesi için değil, ülkesi o´nun için vardır.
Ülkenin vazgeçilmezi olarak tüm vatandaşları da o´nun hizmetindedir. O ne derse o olur. Diktatör her şeyi bilir.
Aslında hiç bir şeyi bilmediğini bildiği için, yanında bir sürü danışman, yalaka, şaklaban, soytarı, şakşakçı bulundurur. Tüm bu şüreka yalnızca diktatörün her söylediğini onaylamak, her yaptığını alkışlamak için hizmetindedir.
Diktatör ne söylerse doğrudur.
?Ama? diyerek, diktatörün söylediklerinin, yaptıklarını eleştirmek olanaksızdır, insanın işi, aşı ve hatta kellesi gidebilir.
Diktatör dilediğini elinden tutar.
El verdikleri bolluk-bereket içinde yaşar, han, saray, villa sahibi olur. El vermediğini huzurundan kovar, nüfus kaydını bile siler. Rızık vermek ve almak diktatöre mahsustur. Diktatör alırsa hakkıdır. Aldığına ve verdiğine kimse ses çıkaramaz.
O Sezar´dır.
Sezar´ın payı Allah´ın payından daha çoktur.
XXX
ADIYLA BÜYÜK DİKTATÖR, BÜYÜK İSKENDER´İN HUZURUNA BİR KORSAN ÇIKARILIR. KORSAN ÖLÜME MAHKUMDUR. ÖLÜME GİDEN KORSAN İSKENDER´E ŞÖYLE DER: ?Ben sadece küçük bir gemiyi soyuyorum ve adım korsan oluyor. Ve ben ölüme mahkum oluyorum. Sen ise bir sürü halkı soyuyorsun, malı alıp götürüyorsun, adın büyük oluyor.? BÜYÜK İSKENDER GÜLEREK :?Evet ama ben taht´ta oturuyorum, sense hasır iskemlede.? DER.
XXX
Büyük güç ve yetkilerle donanmış, üstün insan olduğuna inandırılmış, bu his ruhuna sinmiş bir insan olarak diktatör, herkesi emir kulu ve zavallı olarak görür.
Diktatörleri doğuran sömürüye dayalı acımasız düzenlerdir. Eşitsizliğin yoksul insanları ezdiği bu düzenlerde egemenlerin ve yönetenlerin hep ?mit?lere ihtiyacı olmuştur. Onlar kendi diktatörlerini, kendi düzenlerinin sürmesi için hemen yaratırlar. Diktatör´e ?biat? sömürüye, yalana, acıya ve ölüme razı olmaktır. Ve şimdiler de tar,h sahnesine yeni diktatörler çıkıyor.
XXX
O hep konuşur. Ve herkes onu dinler.
O emreder. Ve herkes emirlerini yerine getirir.
O alır ve verir. Ve herkes şükreder.
Diktatörler biter mi?
Biter.
Ne zaman?
Ta ki toplumdaki diktatörleri doğuran, sosyo-ekonomik dengesizlik, sömürü ve eşitsizlik çemberi kırılır, insanlar İNSAN olmanın onur ve erdemine ulaşır, işte o zaman?
