Esaretteyim anam yüreğim yanar,
Beyhude geçer ömrüm onar onar,
Canlarım düşünmediklerimi sanar,
Oysa yanan ciğerlerim, vefasız onlar.
Dün gece annem gizli gizli ağladım,
Memomu özledim karaları bağladım,
Yavuz Selimi göstermiyor evlatlarım,
Döktüğüm yaşlarla sel gibi çağladım.
Beni çok üzdüler evlatlara kalbim kırık,
Özledim ne olur annem kavuşalım artık,
Gözlerim yollarda, tuttu beni bir hıçkırık,
Uçamıyorum annem, kanatlarım kırık.
Hazan geldi dökülüyor yapraklarım,
Ömür bitiyor hani kara topraklarım,
Utanın Baba ağlıyor, zalim evlatlarım.
Yazıklar olsun, boşa ömür tükettiklerim.
Yeter dursun artık babaya yapılan ezalar,
Baba masumum diyor nedir bu cezalar,
Seher vakti uyandım okunuyor ezanlar,
Üzülüyorum size, kendini bir şey sananlar.
Heyhat acıyorum size beyinsiz evlatlar,
Hançer gibi batıyor, sizden gelen oklar,
Hani nerdeler annem ortalıkta yoklar,
Gülleri dururken yaban gülleri koklar.
Mevsim hazan değil, soğuk karakış,
Baba üşüyor evlatlar etmiyor aldırış,
Bittim annem, babadan son haykırış,
Çokmu zor, bir tebessümle bir bakış.
Selimi yeter artık sızlanıp kendini üzme,
İnanmayın evlatlara anlattıkları düzme.
Çok üzdüler, dağarcığını boş yere süzme,
Gelde hasta babayı anlamayanlara kızma.
Ömer Kılıç 20-03-2*2*
