Eski Türkiye de huzur vardı. Bu huzuru da Demokrat parti zamanında bulmuştuk. Örf ve adetlerimiz yerine getirilirdi. İnsanların birbirine güveni vardı. Büyüklere saygı, küçüklere sevgi vardı. Komşuluk vardı. Yardımlaşma vardı. Paylaşım vardı. Peygamber efendimizin “komşusu aç yatarken, tok yatan bizden değildi” sözü aynen yerine getirilirdi. Ben çiftçi çocuğuyum. Harman yerinde dövenle harman yapardık. Sabah bazı kişiler bağa giderdi. İki sepet üzüm toplardı. Bir sepetini harman yerindekiler dağıtırdı. Komşusu devlet memuru varsa ona da ayrı bir sepet üzüm hazırlardı. Bu üzümle sınırlı değildi. Meyve ve sebzelerde de ayni idi. Bizim kazada memurluk yapanlar kazadan ayrılmak istemezlerdi. Yeni Türkiye de bunları görmek mümkün mü? Şimdi parayı veren düdüğü çalıyor. Aileler çocuklarını okula götürürdü. Öğretmenine çocuğumun etti senin kemiği benim derdi. Bilirdi ki! Öğretmen çocuğuna kendiçocuğu gibi davranırdı. Sokak da oynayan çocukları sevindirmek için. Cebinde şeker taşıyanlar olurdu. Hiç kimsenin aklının ucunda bile taciz olayı geçmezdi. Ben çocukları çok severim. Eskiden mahallenin çocukları beni çok severdi. Çünkü onlar için cebimde şeker taşırdım. Veya para verirdim. Bakkaldan istediklerini alırdı. Şimdi bir çocuğa şeker vermeye veya para vermeye çekiniyoruz. Çünkü çocuk tecavüzcüleri çoğaldı. Evimizde elektrik Yoktu. Gaz lambasında ders çalışırdık. Yine mutlu idik. Yarınızdan endişemiz yoktu. Hırsızlık pek nadir görülürdü. Şimdi ise gündüz bile soygun yapılıyor. Babam ile ortanca amcam kavgalı idi. Amcam babamın kafasını dam başından oluk taşı ile yaraladı. Biz 6 kardeş, amcamın çocukları 10 kardeş. Babalarımız birbiri ile kavgalı. Biz amca çocukları olarak can ciğerdik. Şimdi ise birbirine kin besleyip. Birbirini öldürüyorlar. Eskiden insanların birbirine güveni vardı. Kapıların arkasına bir dayak dayanırdı. Oda hayvan falan girmesin diye idi. Bizim evler o zaman kerpiçten yapılmış tek katlı evlerdi. Cam açık yatardık. Yaz günlerinde o pencereler hiç kapanmazdı. Çünkü hırsızlı olayı olmazdı. İnsanlar birbirini dolandırmazdı. Bir şey bulan bulduğunu götürür belediye ye teslim ederdi. Şimdi bulmayı bırakın insanın cebinden cüzdanını çekiyorlar. Kadın cinayeti diye bir şey olmazdı. Çocuklara okul önlerinde tulumba tatlısı satanlar olurdu. Şimdiki gibi uyuşturucu satanlar olmazdı. Her şeyden önce adalet vardı. Adalet herkese eşit dağıtılırdı. Adam kayırma diye bir şey söz konusu bile olmazdı. Bir kaşık aşım ağrımaz başım derlerdi. Hiçbir şeyi dert etmezlerdi. Şimdi ise millet yarınında emin değil. Eskiden insanlık vardı. İnsanlık ölmüş diye bir deyim kullanılmazdı. Şimdi ise insanlık ölmüş sözünü çokça kullanır olduk. İnsanlar birbirini yaratandan dolayı severdi. Şimdi ise menfaat gözetilerek seviliyor. Eskiden hiç kimse yarınından endişe etmezdi. Birisinden borç para istediğinde dolar üzerinde hesap yapılmazdı. Tefeciler diye bir terim yoktu. Şimdi tefeciler var. Sokak kavgaları olmazdı. Şimdi ise her gün yüzlerce sokak kavgası oluyor. Her şeyden önce insanların psikolojisi bozuk değildi. Şimdi ise insanların psikolojisi bozuk. Kimseye gözünün üzerinde kaşın var demeye gelmiyor. Eskiden paramız pulumuz yoktu. Amma huzurlu idik. Yarınımızdan endişemiz yoktu. Fakat şimdi yarınımızda dan endişe duyuyoruz. Eskiden sevgi saygı vardı. Şimdi ise kimsenin birbirine ne sevgisi var, nede saygısı var. Paran varsa sevginde var, saygında var. Ye kürküm ye hesabı. Allah hiçbir kulunu başkasına muhtaç etmesin. Daha söylenecek çok şey var. Milletin devletine güveni kalmadığı gibi. Devletinde millete güveni kalmadı. Onun için ayrımcılık başladı. Allah milletimizin yardımcısı olsun. Saygılarımla.
Türkiye laiktir, laik kalacaktır. Ne mutlu Atatürkçüyüm diyenlere! Ne mutlu cumhuriyetçiyim diyenlere! Ne mutlu Türk milliyetçisiyim diyenlere! Ne mutlu varlığım Türk varlığına armağan osun diyenlere! Ne mutlu demokratım diyenlere! NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!
10 – 11 – 2020 Mustafa KOÇAL
