Film ekibi, sahra çölünün kızgın güneşi altında çekim yapmaktadır. Zor koşullar altında çalışırlarken, ihtiyar bir Kızılderili, sete doğru yaklaşır ve yönetmenin yanına giderek, “Yağmur, yarın!” der ve gider.
Şaşıran yönetmen, ertesi gün yağan yağmuru hayretle izler. Bu sırada ihtiyar Kızılderili yine gelir ve “Fırtına, yarın!” der ve aniden uzaklaşır.
Gerçekten de müthiş bir fırtına çıkar ve çölü birbirine katar.
Yönetmen, emreder:
“Çabuk, bana o Kızılderiliyi getirin! İstediği parayı verin. O olmazsa biz bu filmi bitiremeyiz!”
Adamlar, Kızılderiliyi bulur, ancak yaşlı Kızılderili bir türlü razı olmaz. En sonunda, teklif edilen bir milyon doları reddedemez ve adamlarla birlikte kampa gelir.
Bir ay boyunca, ihtiyar Kızılderilinin söylediği her şey tutar. Yağmur der, yağmur, çöl fırtınası der, çöl fırtınası, kavurucu sıcak der, kavurucu sıcak…
Yönetmen gayet memnun, mesut durumda film çekmeye devam eder.
Derken bir gün, yaşlı Kızılderili susar, hiçbir şey söylemez.
Yönetmen, “Nasıl olsa geçer” diye düşünerek beklemeye başlar.
Bir gün, iki gün, bir hafta, bir ay derken yönetmenin sabrı taşar ve Kızılderiliyi bir kenara çekerek öfkeyle sorar:
“Bana bak! Sana bu iş için dünyanın parasını ödedim. Bir an önce marifetlerini göstermeye başlamazsan, seni buradan atacağım.”
Kızılderili, omuzlarını silker:
“Radyo kırıldı!”
