İçi sıkılıyordu. Anlayamadığı bir duygu İçini burkuyordu.
En iyisi ona gitmekti. O yardımcı olabilirdi. Telefon açtı kahine.
"İmkansız, tam çıkmak üzereydim."
"Lütfen" Dedi kadın, kendisini kıramayacağını düşünerek....
Çok zengin bir kadındı, Ülkenin en zenginlerinden.
Doğa üstü güçlere inanırdı, ve kahinin en önemli müşterilerindendi.
Tabi ki kahin böyle iyi bir müşterisini kıramamıştı.
Karşılıklı oturuyorlardı. Önlerindeki suya baktı kahin, kaşları çatıldı,
gözbebekleri büyüdü, alt dudağı düştü, kafasını kaldırıp kadına baktı:
"Çok üzgünüm" dedi, durakladı.
Belli ki söylemek istemiyordu.
"Ne?" dedi kadın ısrarla, ve kahin söyledi :
"Suda yarını göremiyorum..."
Yıkılmıştı kadın. Kahin bugüne kadar hiç yanılmamıştı.
Yarın olmadığına göre, bu gece ölecekti. Ne yapmalıydı?
Evine gitti, vasiyetini yazdı, biraz televizyon seyretti. Uykusu gelmişti.
Bu son gecesiydi ve ne yapacağını bilmiyordu. En iyisi uyumaktı.
Böylece ölürken hiçbir şey hissetmezdi.
Yatağına uzandı, gözlerini kapattı ve derin bir uykuya daldı...
Uyandığında güneş yeni doğmuştu, kuş sesleri geliyordu.
"Cennette miyim acaba?" diye düşündü bir an.
Oysa her şey gece bıraktığı gibiydi.
Kalktı, sabahlığını giydi, salona indi. Her şey normal gözüküyordu.
Kahin bu kez yanılmış mıydı acaba?
Kapının önündeki gazeteyi almak için kapıyı açtı.
Gazeteyi eline aldığında manşette şöyle yazıyordu:
"ÜNLÜ KAHİN ÖLDÜ"
-Hayatlarını kendi kararları ile yaşamak yerine başkalarının kararları ile yaşamayı seçenlere. . .
