Her şey sınıfsaldır.
İnsanlık tarihi sınıf çatışmasının tarihidir. Egemenler ve emekçilerin çatışması, mülkiyet kavramı ile başlamıştır. Doğaya ve insan emeğine el koyanlarla, doğaya ve emeğe sahip çıkmak isteyenlerin savaşı.
Her sınıfın da atasözü vardır.
Kapitalistlerin atasözleri de kendi övgü ve çıkarlarını söyler, destekler, yayar.
X X X
* Aç gözünü, açarlar gözünü.
* Acıkmış, kudurmuştan beterdir.
* Açın karnı doyar, gözü doymaz.
* Aç kurt bile komşusunu dolamaz.
* Allah dağına göre kar verir.
* Allah kulunu kısmeti ile yaratır.
* Çoğu zarar, azı karar.
* Damlaya damlaya göl olur.
* Deveyi yardan uçuran bir tutam ottur.
* Dünya malı dünyada kalır.
* Ar dünyası değil, kar dünyası.
* Ayağını yorganına göre uzat.
* Aza kanaat etmeyen, çoğu hiç bulamaz.
* Altın anahtar her kapıyı açar.
* Azıcık aşım kaygısız başım.
* Bal tutan parmağını yalar.
* Bana dokunmayan yılan bin yaşasın.
* Beleş atın dişine bakılmaz.
* Beş parmağın beşi bir değil.
* Böyle gelmiş, böyle gider.
* Bükemediğin eli öp.
* Büyük balık küçük balığı yutar.
* Büyük lokma ye, büyük söz söyleme.
* Bir başa bir göz yeter.
X X X
Kapitalist atasözlerinden küçük bir derleme sundum size.
Sınıf çatışmasının ve çıkar isteğinin hep savunulduğu, varsıl ve yoksul eşitsizliğinin var olduğu bir dünyada, her söz bir sınıfın yararına üretilmiştir.
Atasözleri de.
