Bizdeki siyasete akıl sır ermez. Ülkemizdeki politikanın zemini çok kaypaktır.
Ah, o koltuk yok mu o koltuk! Oturamayan peşinde koşar, oturan ise bir daha kalkmak istemez. O koltuk, rüyaları süsler.
Yıllarca, hak etmedikleri halde, bazıları o koltuklara, babalarının yüzü suyu hürmetine, ?uhuletle ve suhulet?le, çeşitli ayak oyunlarıyla otururlar, bazıları ise rastlantılar ve şans sonucunda?
Ama yaşamları boyunca doğru dürüst tek kitap okumamış, film ve tiyatro izlememiş kişilerin oturdukları o koltuklar, bu kişilere değer katmaz. Zaten bu yüzden de koltuktan indikten sonra sudan çıkmış balığa dönerler. Çünkü yaşamlarında hiçbir zaman gerçek dostları bulunmadığından, koltuktan inince boşluğa düşerler, yanlarında kimse kalmaz. Mutsuzdurlar. Kendilerini yaşama bağlayacak hiçbir tutkuları da yoktur. Ya bir fotoğrafçı dükkânına sığınırlar, ya evlerinde yalnızlıklarına gömülürler. Ama yaşları 70´lere, 80´lere yaklaşsa da hep o şatafatlı, kendilerinin güç katmadığı, ancak ondan güç aldıklarını sandıkları koltuklarını özlerler. Ah, yeniden bu koltuklarına bir kavuşsalar!
Artık fosilleşmiş bu eski politikacıların en tipik özellikleri, komployu da çok iyi bilmeleridir. Kendilerine yapıldığını düşündükleri, daha doğrusu koltuklarının altlarından çekilmesine neden olduklarına inandıkları kişileri hiçbir zaman unutmazlar. İntikamcıdırlar. Ortam ve koşulları uygun bulduklarında hiç utanmadan fırsatı değerlendirip, o kişinin ipinin çekilmesini sağlarlar. Onlar için öyle ülkenin, kentin, partinin çıkarları da pek önemli değildir. Çünkü en önemlisi onların yeniden, hiçbir ciddi hizmet üretemedikleri koltuklarına kavuşmalarıdır. Bunu sağlayamazlarsa, yeni bir girişime kadar başkalarına destek vermeyi uygun görüp, ?arazi?ye uyarlar.
1972 yılından beri gazetecilik yapan bir kişi olarak bu gözler neler gördü neler?
Ama çok özlediğim halde göremediğim tek davranış şu:
Yıllardır politikanın içinde bulunan, hatta kendilerine ?duayen? unvanı verilen veya verilmeyen, yaşlarını başlarını almış politikacı eskileri hiçbir zaman köşelerine çekilip, ?Ben artık misyonumu tamamladım. Hiçbir komplo ve kumpasın içinde yer almam. Bana danışıldığında deneyimlerimi paylaşır, ağabeylik yapar, yol gösterici olur, herkesten saygı görürüm? demezler.
Aziz Nesin´in, ?Koltuk Sevdası? isimli öyküsü her zaman güncelliğini korur bu ülkede.
