“Bandırma Manşet”in sahibi Zeki Karadeniz, telefonla Manyas Süt Üreticileri Birliği Başkanı Fevzi Karakaş’ı arayarak, kendisiyle görüşmek istediğimizi bildiriyor. Olumlu yanıt alınca, buluşacağımız saatte yanına gidiyoruz. Süt üreticilerinin bazı sorunları hakkında ne düşündüğü konusunda kendisine sorular yönelteceğimizi söylüyoruz. Şaşırtıcı sert bir tepkiyle karşılaşıyoruz. Karakaş, öfkeyle, “Ben gazetecilere açıklama falan yapmam. Konuşsam ne olacak ki? Her şey Ankara’dan belirleniyor” diye konuşurken, “İşte biz de bu sorunları sizden, süt üreticileri adına dinlemeye ve kamuya yansıtmaya geldik” diyoruz. Öfkesi daha da artarak, “İstemiyorum. Fotoğraf da çekmeyin” tepkisiyle karşılaşıyoruz. Neredeyse bizi kovacak! Ardından da yanından ayrılıyoruz.
Fevzi Karakaş, Manyas Süt Üreticileri Birliği’nin başkanı!
Elbette ki, gazeteci olarak kimseye zorla açıklama yaptıracak değiliz. Ancak anlamadığımız ilk konu şu:
Kendisiyle konuşmak için telefon irtibatı kurduğumuzda bizim gazeteci olduğumuzu biliyor. Gazeteci olarak herhalde yanına birlikte şarkı söylemek veya sohbet etmek için gitmeyeceğiz! Telefonda bize medyaya açıklama yapmak istemediğini söyleyebilirdi. O zaman da Bandırma’dan, Manyas’a gitmek zorunda kalmazdık.
İkincisi, bir birlik başkanı, bir sivil toplum kuruluşunun temsilcisi, temsil ettiği sektörün sorunları hakkında medyaya açıklama yapmaktan neden korkar?
Üçüncüsü, açıklama yapmak istemediğini daha uygar biçimde dile getirebileceği halde neden böylesine öfkelenir?
Karakaş, bu koltukların geçici olduğunu unutmasın. Bakarsınız, ilk genel kurulda koltuğu altından gidiverir.
Ayrıca şunu da unutmasın ki, gazeteci olarak bizler hancıyız, onlar yolcu!
