Osman emmi,
Bugün dönüyor dediler...
Bir yıldan biraz fazla olduydu gideli...
Fatma teyze ölünce,
Çocukları gelip,götürdülerdi şehire...
Yapamam ben orda demişti..
Köyümü özlerim,
Fatma kızar bana, demişti..
Bağ var, bahçe var,
Bir avuç toprak var...
Çürür gider demişti..
Biz gelir bakarız demişti çocuklar...
Demişlerdi de...
Daha bir aya varmadan,
Ne var ne yok sattılar..
Bir ara gidip bulmuştum şehirde,
Oturdukları yer,
On katlı bir binanın,
En tepesinde...
Ne kırlar görünüyor ne dağlar...
Pencerenin önünde,
Sabahtan akşama kadar,
Kara bulutlar...
Kahveci Hasan´ın,
Köpüklü kahvesini özledim dediydi...
Kahve istiyorum,
Gelin bir düğmeye basıyor makinada,
Buyur baba, kahven diyor..
Mısır unundan kaçamak istedi canım dün...
Fatmam pek yapardı...
O ne ki? Dedi çocuklar...
Kim kaçamak yapmış,
Ne olmuş...?
Bakkal Ali´yi bile özlemiş..
Oysa pek kızardı ona,
Eksik tartıyor diye,
Kavga ettilerdi de,
Konuşmamışlardı bir süre..
Koca ineğin samanlı sütünü özlemiş..
Diyemedim ki sattı çocuklar...
Hanım yorgundu bu sabah,
Söyledim ama sağamadılar,
Bir daha sefere söz,
Akşamdan hazırlarlar...
Bugün dönüyor Osman emmi..
Herkes yollarda bekliyor,
Kavgalı bakkal Ali bile
En önde duruyor...
İkindiye yetişir dediler..
Evimin bahçesine,
Fatma´mın yanına gömün diye
Vasiyeti vardı...
Ne ev kaldı, ne bahçe ne de toprak..
Sattı hepsini çocuklar..
Neyse ki muhtar izin verdi de,
Aldık Fatma teyzeyi de yanına...
Öyle götüreceğiz kabristana...
Hasan usta,
Cezvelerle kahve yapacak...
Komşu kadınlar,
Koca ineğin sütüyle,
Kaçamak yapıp dağıtacak.
Bakkal Ali yemin etti,
Bir daha eksik tartmayacak...
Fatma teyze,Osman emmi,
Mahşere kadar,
Yanyana bir arada yatacak...
Mezar taşlarında,
Birbirlerini çok özlemişlerdi,
KAVUŞTULAR,
Yazacak....
AHMET BATU
