Bazı yörelerde kadınlarımız, belli günlerde biraraya gelerek Altın Günü düzenlerler. Bu günlerde hem sohbet edilir, hem dertleşilir, hem eğlenilir, hem de konuk ağırlama sırası kimde ise onun hazırladığı börek-pasta vs gibi ikramlar yenir. Her altın gününde konuklar, ev sahibine bütçelerine göre çeyrek-yarım-tam altın hediye ederler. Böylelikle hem hasret giderilmiş olur, hem de sırayla tasarruf edilmiş olur.
Şimdi de Cumhurun Başı Recep, kaçak Ak Saray'da Türk Milletinin kesesinden, kadınların altın günü benzeri Muhtarlar Günü düzenliyor!
Kendisi Dönemin Başbakanı iken her Salı günü AKP Grup Toplantısında Milletvekilleri ve bindirilmiş kıtaların önünde danışmanlarının yazdığı konuşmaları camdan okur, tüm televizyonlar anında canlı yayın yapar, çevresine hava, yandaşlara güven, Türkiye'ye ve Dünya'ya ayar verir ve bol-bol alkışlanırdı ya, işte o günlerin hasretiyle yanıp tutuşuyor
Nasıl tutuşmasın ki! Sağına bakıyor Emine Hanım, soluna bakıyor Sümeyye, arkasına bakıyor Jöleli yiğit, önüne bakıyor Saz ustası Kalın Hüseyin!
Dön babam dön, aynı suratları görmekten sıkıldı-bıktı adamcağız yahu!
Üzümü fazla kaçırdığı zamanlarda, hele bir de kafası bozuksa Saray'ın balkonuna çıkıp nutuk atıyor, bağırıyor ama artık evdekiler bile dinlemiyor, ondan köşe-bucak kaçıyorlardı. Alkışlayan olmayınca nutuk atmanın bir kıymeti olmuyor ki!
Jöleli bile bazen kendini tutamayıp yanındakilere; Arkadaş bende aynı şeyleri dinlemekten bıktım. Duble yol- 1071-2023-2071' den başka bir şey yok.
Ne yapmalı da, patrona dinleyici bulsak diyordu.
Sonunda çare bulundu. Valilere talimat verildi. Muhtarlar toplandı. Bedava otobüs-yeme içme-harcırah verildi ve Muhtarlar Saraya götürüldü, çeşitli hediyeler verildi!
Cumhurun Başı Recep, karşısında Muhtarları görünce çok keyiflendi ve kendince güzel bir nutuk attı! 1071-2023-2071 derken hızını alamayıp 3071 yılına kadar gitti ve orada kaldı, döner mi bilmem?
Muhtarlar günü buluşmaları iki defa yapıldı, fakat sonunda tıkandı. Muhtarlar, Valilerden fellik-fellik kaçıyorlardı!
Çünkü köylü kısmı ekonomik olarak batma noktasına gelmişti. Köylerde icra memuruna yakasını kaptırmayan kalmamıştı. Saray'a giden birkaç Muhtar, köylüden dayak yiyince, Muhtarlar iyice korktular!
Huber Abdullah da ufak-ufak Saray'a karşı çıkmaya başlamıştı. Bizimki Türk Usulü Başkanlık diyor, Huber Abdullah, Öyle şey olmaz. Önce kuvvetler ayrılığı garantiye alınmalı. İç güvenlik yasası da yeniden görüşülmeli diyerek kardeşler hukukunun içine ediyordu
İşler iyice karışıyor, Saray'ın tadı kaçıyordu. Baş Danışmanlar-Ayak Danışmanlar toplantı üstüne toplantı yapıp, duruma çare aramaya başladılar!
Hâlbuki çare önlerinde duruyordu. 31 Ocak 2015 tarihindeki yazımda çareyi ben söylemiştim. Son kez tekrar edeyim, daha da söylemem ona göre;
-Saray'ın toplantı salonu 400 kişilik değil mi?
-Ak Gençlerden 400 tanesini Saray'a kadrolu olarak işe alın ve alkışlama eğitiminden geçirin. (Baş Serok'un haberi olmamalı!)
-Her hafta bunları değişik kılıklara sokun. Bir hafta Muhtar olarak salonu doldursunlar, bir hafta İşçi Temsilcileri, diğer hafta Somalı Madenciler olarak Baş Serok'u alkışlasınlar. Her toplantıda;
Dik dur eğilme, muhtarlar vs seninle diye bağırsınlar.
-Yeni sloganlar da üretin! Örneğin,
Onların Paraleli varsa, senin uzun el'in var.
Korkma sıfırla, karşı çıkanı yumrukla.
Banker Bilo'ya kaşı, Tanker Bilo.
Sümeyye'ye kalkan eller kırılsın.
Havuzun haramı, bırakın yakamı.
Arazinin kuponundan, kaportanın taponundan!
Eeeh, yetti gari; Danışman olarak cukkaları siz cebe indirin, bir de beni utanmadan çalıştırın!
Ananız güzel mi sizin? Anayasa madde 18 ne diyor?
Hiç kimse zorla çalıştırılamaz. Angarya yasaktır.
Verin bir gemicik, söyleyeyim size yeni-yeni slogancıklar be çoparlar!
Çaktınız mı?
Sağlık ve başarı dileklerimle 21 Şubat 2015
Rifat Serdaroğlu
