On bin yıl öncesinde başlamış bir insanlık serüveni vardır, şu Anadolu toprağının... Hititler, Akadlar, Lİkya, Lidya, Troyalılar, Medler, Yunanlılar, Makedonlar, Romalılar, Ermeniler, Kürtler, Türkler... Alacahöyük, Zeugma, Efes, Miles, Afrodisyas, Nemrud, Harran, Kyzikos, Ayasofya, Süleymaniye...
Zengin bir insanlık tarihi...
Herkesin her yerde her şeyi söyleyebilmesi bir özgürlük belirtisi değildir. Kimin, nerede, ne hakla, ne söyleyeceğini bilmesini öğretmeyen topluluklarda, her şey birbirine karışır. Özgürlük ve anarşi.
Özgürlük, bilinçsizlik ve bencillik değildir.
Ben bütün ömrünü bir yaratma, bir üretim serüveniyle süsleyen insanlara ancak hayranlık duyarım, saygı ve sevgi beslerim.
Hiçbir şey üretmeyen, çalışmayan ve üstelik dilini tartmadan bu güzel insanlara, afrayla tafrayla saldıran, aşağılayan insanları da ahlaksız bulurum.
İnsan, bilgisi ve yeteneği ile insandır.
Onurlu insan kendisini tanır.
Kendisini tanımayanı, bakın,
Şinasi, nasıl tanımlar :
"Ayağında donu yok
fesleğen ister başına"
Zakkumun tutkunuyum.
Renklerine vurgunuyum.
Zakkum denizin mavisini içmeli, güneşin en sarısıyla yıkanmalı. Hele bir rengin aşığıyım ki, sormayın. Mor zakkum,
zakkumun orospusu...
Angelis Silesius´un yalnızlığa övgüsü : "Herodes düşmandır, Yusuf´a, Tanrı ona tehlikeyi düşte bildirir. Dünya Beytlehem´dir. Mısır yalnız. Kaç ruhum kaç, yoksa ölürsün acıdan" Musa yalnız başınadır, güçten kaçar, güce kavuşmak için.
İranlı Sadi Gülistan da "Şam´daki dostlarımdan sıkılınca, hayvanların toplumuna sığınmak için, Kudüs´ün çölüne geri döndüm." der.
Yalnızlık, insanın kendi iktidarını besler.
İnsan karşılaştırma yapmadan kendinde olana sevinmeli. Daha mutlu birini rahatsız eden kimse asla mutlu olamaz. "Senin önünde ne çok kimse olduğunu görürsen, ne çok kimsenin de senin arkanda olduğunu düşün." der, Seneca.
