Uzanmış yumuşak bir divana
Karıştırırken eski bir aşkın sözlüğünü
Bir kapı tıklaması geliyor kulağıma
Sessiz ve sakin bu güneşli, yaz günü
Açar açmaz kapıyı çığ doluyor odama
X X X
Toprağın da vardır bir kişiliği
Her insanın nasıl bir iklimi varsa
Bir toprağı anlatmak değil mi ki
Bir insanı anlatmaktır biraz da
X X X
Koyarlar bir çakmak taşına
Gün gelir de kavını
Vururlar kenarına sonra
Bir küçük ateş olur
Tutuşur sıçrayan kıvılcımla
X X X
AY GELİR DOLANA DOLANA
ASILI KALIR HAVADA
X X X
İnsan dediğin saçaktaki
Güvercinin farkında olacak
Ve bir çiçek açacak kendince
Bu aşk var ya bu aşk
DİKKAT
Yangında ilk kurtarılacak
X X X
BİRAZ UZUN TUT BOYNUNU
BENİM İÇİN ÖRDÜĞÜN NEHRİN
X
Hem göğünü kaybetmiş
Hem beğenmiyor yerini
Göğsüne dadanan geçimsiz güneş
X X X
Deniz gidip geliyor kıyıdaki sandalın altında
Onu çekemiyor kendine
Olsun değiyor ya her seferinde
(*) Bir Acıya Kiracı
Metin Altıok
