Sınadım kendimi karşılıklı acıyla
Ben hep ölümü ve aşka inandım
Senin ağzın tarçın kokardı
Benimki karanfil
Birbirine karışırdı
Soluklarımız.
Tek başınayız şimdi ikimiz
Bende karanfil
Sende tarçın kokusu
Yapayalnız, kimsesiz-
Kendine sürgün
Bir garip kişiyim
Kutsallığı zincir gibi
Parmağında çeviren
Umudu depremden
Aşkı külden
Bekleyen benim
Aranızda
Yerim yok zaten.
Borcu yok müruru zaman
Uğramış yüreğimin
Ne aşk, ne sevinç, ne de kin
Reddi miras eylemiş
Benim varislerim
Alacağım da yok, kimseden
Hep beraber şu beni
Gelin artık gömelim.
Şu benim kervan geçer
Kuş uçmaz yalnızlığımdan
Söyleyin kendine kim cevap
biçer.
- öyleyse biri eski yazıyla
sağdan sola yazsın beni.
(*) Bir acıya kiracı-
Metin Altıok
