Sevgilim aşk da çevreye uyar
Susuzluk kaktüsü dikenle kaplar
Öyle yalnızız ki bu panayırda
Sevgimiz durmadan bir taşı oyar
Sevgilim aşk da uyar çevreye
Ve kendine parlak bir yalan arar
Sor ona güler yüzle
Hani güz doğuran yaz, torun kış hani
Bahar kaç yıl oldu öleli?
Söyle nerden edindin
Sen bu mevsimsiz seneyi?
Ve bana de ki:
Boşa sayıklıyorsun dostum
Aklındaki karıncalanmış dizeyi
Onunla bir kişiydik, iki kişi gibi
Benden ona, ondan bana
İnce bir kanalla geçilirdi
Biledi paslı direncimi
Umutsuzlukla
Ve beni hiç terk etmedi
Birikti bir çamaşır ipine bile,
Saçaklardan sarktı,
Attı kendini gürültüyle yere,
Kimse sahip çıkmadı,
Yığıldı kaldı duvar diplerine
Yalnız kuş ayakları
Bastılar incelikle
göğsüne
Hey ahbap, bu acı var ya
Kuş olsan kaçırmaz seni
(*) Bir Acıya Kiracı
Metin Altıok
