Harace Mc COY´un ünlü romanı aklıma geldi.
?ATLARI DA VURURLAR?
Küçücük ama yarışan insanlar için büyük olan para ödülünü almak için, ölümüne yarışan, kendisini ve başka insanları öldüren, yok eden, ezen, acımasız, duygusuz bir var olma, bir yarışma düzeni...
Nasıl bir düzen bu?
Bu kapitalist toplum düzenimiz, insanımızı doğumundan ölümüne dek amansız bir yarışa sokuyor. Tıpkı yarış atları gibi. Koştukları ve yarıştıkları zaman kadar yaşama hakları var. Ya sonra?
ATLARI DA VURURLAR.
Koş Allah koş...
Yarış Allah yarış...
Sınav yarışmaları ile başlayan, yaşama tutunacak bir dilim ekmeğin uğruna verilen çaba, yarış, kavga, çekişme, didişme.ile son bulan bir hayat yüklenmiş sanki insanlarımızın sırtına. Bu ülkede hayat, küçücük çocukların körpe beden ve bilinçleri ile birbirleriyle yarışmasıyla başlıyor sanki.
Sınavlar başlıyor.
Koş Allah koş...
Yarış Allah yarış...
BİR ÇOCUK AĞLIYOR, BİR SANDAL
USULCA AYRILIYOR KIYIDAN
FESLEĞEN KOKUSU DAĞILIYOR
ÖPTÜĞÜM PARMAK UÇLARINDAN
Hayat şiir kadar güzel oysa.
İnanın bana, hayatımızın en güzel, en tasasız, en sıkıntısız, en yaşanası günleri okul öncesi çocukluğumuzdur. Sonra... Sonrası bir felaket. Okul başladı mı bir çocuğun düşlerinin bittiği, özgürlüğünün bitip tutsaklığının başladığı sınırlı günler izler bir koca hayatı. Büyümek, bizim gibi toplumlarda yorgunluk, acı, korku ve dayak, eziklik, ihanet, kin, vurdum duymazlık, ikiyüzlülük duygu ve davranışlarıyla tanışmak, yüzleşmek demektir. Ne tuhaf? Bir an önce büyümesini istediğimiz, gözünün içine baktığımız çocuğumuza hayatın tüm yükünü yükleyiveririz. O küçücük omuzlarına...
VE BEN
NEDEN GÖREMEM
GÖZLERİNDEN AKAN YAŞLARI
GÖKYÜZÜNE?
Büyüklerin bile taşımada zorlandığı hayat, çocuklarımızın o küçücük omuzlarına yüklenen kocaman ağır bir çanta oluverir.
Yarış başlıyor.
OKS, SYS, SPSK, ÖSS...
ÇALIŞ, ÇALIŞ, ÇALIŞ, OYNAMA, TEST ÇÖZ, TEST ÇÖZ, ÇANTANI HAZIRLA, ÇABUK, KOŞ, KOŞ, KOŞ, SERVİS ARACI, KURS, ARABA, PARA, PARA, PARA, UYUMA, AÇ GÖZÜNÜ, OYNAMA, BİRİNCİ OL, AYSUN´A BAK, ERDAL´I GEÇ, ÇALIŞ, ÇALIŞ, ÇALIŞ, SAAT TUT, TEST ÇÖZ, TEST ÇÖZ, KURS, PARA, PARA, KURS, PARA, KOŞ, ÇALIŞ, ÇALIŞ, ÇALIŞ...
Çocuk denen sevgi ve umut ışığı parçamız sınavı kazanırsa oh ne ala, ya kazanamazsa... Bir daha ki yarışa hazırlanmanın ekonomik-sosyal ve psikolojik travması sarar tüm aileyi. Çocuğun eğitimi yıllar boyu süren patolojik bir vakaya dönüşür. Toplum bir türlü çağdaş, sağlık ve verimli bir aile çekirdeğine kavuşamaz. Ekonomik yoksulluk sıkıntıların insanlarımızın yaşam boğazını sıkıp durduğu bu zor yıllarda, bari ?kendini kurtar? operasyonu ile elindeki-avucundakini çocuklarına harcayan ailelerin durmadan tekrarlanan yıkım ağıtları... Milyonlarca genci ekonomik verimlilikten uzaklaştıran, işsiz, amaçsız, umutsuz bırakan böylesi acımasız-çağdışı bir eğitim-öğretim anlayış ve sistemi dünyanın hiçbir ülkesinde yok artık. Çocuklarımızın ?yarış atı? olmaktan kurtulmaları, ailenin sevgi bağları ile geleceği örmeleri ancak bu kahredici, acı, umutsuzluk ve yoksulluk veren bu düzenin değiştirilmesiyle mümkündür.
?Yarış atına? dönüştürülen çocuklarını üzgün, endişeli, korkulu ve umut dolu gözlerle izleyen milyonlarca anne-baba...
Koş Allah koş
Yarış Allah yarış
Bir at gibi
Bir at gibi
Bir at.
