Bugünlerde yaşam koçlarının dilinde çemberiniz, çapınız demeler.
Yıllar önce yönetici olarak çalışanlarımla kuracağım ilişkilerde verimli olabilmek için "antrenörlük becerileri eğitimi" almıştım.
İnsanı ‘insan’ gibi davranma metoduyla geliştirmek, bendeki izdüşümü. Çemberini kır! deyip, Çemberine herkesi sokma; Çemberin senin özel alanın demenin zıtlığını düşünmüşümdür hep.
Çemberi anlamaya çalışırken birde çap çıktı!
Hadi bakalım çemberin çevresi çapla orantılıydı değil mi ?
Yarıçap ne oluyordu o zaman?
Seçtiğimiz, baktığımız yön mü?
Ardında bıraktığın mı?
Çapımı kulaçla mı ölçecektim ?
Yoksa feetle mi?
Asıl ben mi ölçeceğim?
Yoksa sen mi ?
Mesela ; Mini etek giydi diye tecavüze uğrayan genç kızın çapı: Eteğinin boyu kadar mı?
Masaya rakı getirmedi diye ölesiye dayak yiyen kadının çapı: Rakı bardağının çapı kadar mı?
Çalışanına 16 saat iş yükü verip kendisi lüks otellerde keyif yapabilen patronun çapı: Gittiği otelin havuzu kadar mı?
Hasta bakarak evine bakan dul kadının çapı: Altını temizlediği yaşlının utanç gözyaşının çapı kadar mı?
Çapın kadar konuş !
Çapın kadar kork !
Çapın kadar öğren !
Çapın kadar yaşa !
Çaplar evlere küçüldü çaplar daraldı ama ne çok "çapsız" varmış ortalıkta… F.K.
