Ne İsa’yım.
Ne Musa’yım.
Ne Mevlana’yım. Ne bana tokat atana öbür yanağımı da dönerim, ne alın terimi çalana eyvallah derim, ne de “ne olursan ol, gel” derim.
Hoşgörü denilen duygumu kıskançlıkla korur, insan olana saygı gösteririm. İNSAN OLANA, onurlu ve erdemli olana.
X X X
Çalışıp üreten, alın teri döken, düşünce ve insanca ne olursa olsun, EMEĞİN KUTSALLIĞINI savunan insanı severim, ona saygı duyarım. Bu güzel insanların düşünce ve davranışlarında yanlış, insana ve toplumuna zararlı gördüğüm şeyleri eleştiriyor, onlara hoşgörü ile bakar, yaklaşırım. Yanlıştan dönmenin erdemini anlatır dururum.
ÇALIŞAN ve ÜRETEN İNSANLARIN EMEĞİNİ ÇALANLARA, HIRSIZLARA, iktidar denen erke yaslanıp, insanıma, topluma her türlü KÖTÜLÜĞÜ YAPAN YALAKALARA, ŞARLATANLARA, DÜZENBAZ ve YALAKA SOYSUZLARA, GÖZÜ DOYMAZ HALK DÜŞMANLARINA neden hoşgörü göstereyim?
X X X
Hoşgörü, çalışan, üreten insana gösterilir.
Hoşgörü, halkın, ülkesini seven milliyetçi insana gösterilir.
Hoşgörü, çağını yakalamanın derdinde bilim ve teknolojinin peşinde koşan, her türlü dogmatizma, biat ve itaat kültürüne karşı çıkan İLERİCİ-YURTSEVER-DEMOKRAT insana gösterilir.
Hoşgörü, doğayı seven insana gösterilir.
Hoşgörü, yüreğinde SEVGİ ve SAYGIYI büyüten insana gösterilir.
HOŞGÖRÜ, SEVGİ İLE YÜKLÜ BİR KELİME, BİR DUYGUDUR. Ancak İNSAN OLANA gösterilir.
Biline…