Müjdat Gezen, Mustafa Kemal Atatürk için şöyle der:
“Atatürk’ü sevmemek eksikliktir. Sevilecek biridir. Devrimcidir. Yakışıklıdır. Güzel insandır. Hayattır. Mustafa Kemal Atatürk’ü dünya sevmiş, ben sevmesem ne olur?”
Ütopik bir yazı yazayım dedim. Mustafa Kemal Atatürk olmasaydı, Türkiye nasıl bir yönetimle yönetilir, toplumsal yapı nasıl olurdu, nerelere savrulurduk?
Devletin adı Cumhuriyet olmazdı, Türkiye olmazdı, Osmanlı Devleti, Anadolu’da küçük bir devlet olarak yaşamını sürdürürdü. Anadolu coğrafyamızın Ege’si ve Marmara’sı, Yunanistan’ın olurdu, Trakya ve İstanbul da Yunanistan’a verilir, İstanbul’un adı da Costantinapolis olurdu. Osmanlı Devleti’nin başkenti Konya olurdu. Karadeniz’de Pontus Cumhuriyeti, Doğu Anadolu’nun, Güneydoğu Anadolu’nun büyük kısmı Büyük Ermeni Devleti’nin toprakları olurdu. Diyarbakır-Van-Hakkari-Urfa-Mardin dolaylarında Kürdistan devleti kurulurdu. SEVR haritasına bir bakınız.
Anadolu’nun ortasında, sadece Samsun, Sinop, Ordu, Giresun şeridinde Karadeniz’e bir kapı bırakılmıştı, Osmanlı Devleti’ne. Padişah tahtında oturur, köylü toplumdan oluşmuş Anadolu insanı da kul-köle olurdu.
Osmanlı Devleti, yüz yıllardır el açtığı, yardım dilediği Avrupa kapitalist-emperyalist ülkelere bağımlı küçük bir Anadolu devleti olarak yaşamını sürdürürdü.
Bu küçük Anadolu devletinin yaşamına izin verirler miydi, o da ayrı bir soru.
“Aynı tas, aynı hamam” olurdu. Kafada fes, elde tespih, Ortaçağ eğitim-öğretimi veren medreselerde, bilimsel, teknolojik gelişmelerden habersiz, çağ dışı bir devlet. Yolu yordamı olmayan, okuma-yazma oranı kadınlarda sıfır, erkeklerde yüzde üç olan bir devlet olurdu, Osmanlı Devleti. Afganistan gibi.
İşte Mustafa Kemal ATATÜRK, hem İstanbul’u kurtardı, hem Anadolu’yu. Gerçekleştirdiği devrimlerle de bugünün çağdaş, laik, demokratik, sosyal hukuk devletinin temelini attı.
Biline…