Uğur Mumcu`nun katledilişinin 22. yılında onu her geçen gün daha da özleyerek ve anlayarak anmanın ve anımsamanın yine buruk bir gününü yaşıyoruz.
Hep bir yanımız eksik ama çoğalarak; inadına özgürlük, inadına bilim, hukuk, sosyal adalet, demokrasi haykırışlarıyla da bir çığ gibi birleşe birleşe büyüyoruz.
Aslında 24 Ocak 1993 Uğur Mumcu`nun katledilişinden öte aydınlanmaya, cumhuriyete, sosyal adalet ve demokrasiye bombanın bir kez daha konulduğu, sinsice bir planın parçası olduğunu bu günlerde bir kez daha görüyoruz. Mumcu yaşamının son günlerinde Kürt sorunu üzerine çalışıyordu. Suikasttan 2 hafta önce önemli bir yazı yazmıştı. Barzani ailesi ile MOSSAD ilişkisinin anlatıldığı 7 Ocak 1993 tarihli Cumhuriyet Gazetesindeki yazısında bu konudaki araştırmasını derinleştireceğini belirtiyordu.
Bireylerin olduğu gibi toplumların tarihinde de lanetli, uğursuz günler vardır. Türkiye’nin asıl dönüştüğü tarih 24 Ocak 1980’dir. 12 Eylül bunun sadece rötarlı “siyasal tescil”idir. Ve Mumcu, 24 Ocak kararlarının “sert muhalifi olarak” adeta “sen 24 Ocak’a muhaliftin, al sana 24 Ocak” denilmiştir. Yine 24 Ocak Emniyet Müdürü Gaffar Okkan’ın katlediliş tarihidir.
Belgeye dayalı yazan, belgeye dayalı konuşan, akıl, özgürlük, vatansever çizgisini hiç aşmayan, kalpaksız Kuvayi Milliye Uğur Mumcu`yu ve Gaffar Okkan’ı yürekten saygıyla selamlıyor, gelecek günlerin onların özlemlerini aratmayacak günler olmasına söz veriyoruz ve Uğur Mumcu’nun sözleriyle onu bir kez daha anıyoruz...
İnsanlar, insanlar, insanlar...
Niçin hapis yatar?
Niçin acı çeker?
Niçin ziverbey konaklarında
Oktay u Hümayun denen
İşkence karargâhlarından geçer?
Niçin?...
Bunun bir nedeni var
Daha iyi dünya, daha iyi demokrasi
Daha iyi sosyal adalet,
Daha iyi ekmek ve özgürlük için...
Bir takım insanlara niçin işkence yapılır?
Bir takım insanlar beş yıl on yıl niçin hapis edilirler?
İşte...
Bugünkü düzen gibi bir düzen sürsün diye..
Niçin?
Çünkü bu düzen korkuya, yılgınlığa ve sömürüye dayanır...
Uğur Mumcu
