Kadınlar, erkek egemen sistemin ağır mağduru. Bu mağduriyete artık rızası yok ve her kültür düzeyinde bunu ifade etmeye çalışıp, düzenin değişmesini talep ediyor. Kimi kürsüden sesleniyor, kimi simli pullu çamparayı sallayarak kendini ifade edebiliyor.
Bu dünyadaki insanların yarısı kadındır ve kadınlar, insan hakları çerçevesinde yaşamak, kendini gerçekleştirmek istemektedir. Erkekler, bu sese daha ne kadar kulaklarını tıkayacak, daha ne kadar duymazlıktan gelecektir. Mağdur edilen kadın sayısı söz konusu edilemez, çünkü mağdur edilmeyen kadın yoktur. Özündeki kişilik özellikleri ile çevresinin dayatması arasında preslenmiş bir ruhla canlılığını sürdürmeye çalışır.
Evet, çalışır, kazancı kocanın, ağabeyin, çocuğunun yan geliri olur. Üstelik, erkekle aynı işi yaptığı durumda da evin maddi sorumluluğu kadında değil bahanesiyle yarısı kadar ücret verilir. Kazancına el koyan erkek bu parayı küçümser, ağzını yamultup "seninki de para mı ya... oyalanıyorsun işte" der. Doğrusu, bu cümleyi kadının her türlü geliri için söyler.
Kıyafetine laf ederler, en hafif sataşma "aranıyor" olur. Affedersiniz erkekler; siz aranmıyor musunuz, aranmak sizin hak sınırlarınız içinde mi? Aranıyorsa aranıyor, size ne?
Kadın terfi etmek için çalışır, çalışır, çalışır layık olur, bu liyakati basitleştirmek için türlü düzen kurulur, olmadı iftira atılır, burnu; o cam duvara, tepesi cam tavana vurur da vurur. İlla ki eve tıkılmak istenir. Sanki adamın, bağı bahçesi, koltuğu kanepesi, tenceresi tavası veyahut bakıcısı gibi muamele görür. Eğitimi engellenir, aklıyla alay edilir, sonra da bu kadınlar da... diye başlayan cümlelerle eleştirilir de eleştirilir.
Nedir bu zulmün gerekçesi? Nereye kadar sürecek bu köksüz, nedensiz, saçma düzen? Huzurlu bir toplumun ferdi olmak bu kadar mı rahatsız edici erkekler için? Sürekli çatışmayla beslenen, itiş kakış bir hayat. Bu düzeni kuran erkekler ve düzende kendine yer bulmak için erkekleşmeyi seçmiş, aynı onlar gibi davranan kadınlarla, daha ne kadar çürüyeceğiz.
El koyacağız bu düzene, sizin gibi değil ama, çatışmadan iyileştirerek, öğreterek, anlatarak, vicdana seslenerek, iyiliğin yüceliğinden, refah içinde olan toplum özelliklerinden söz edeceğiz. Yorulmadan, bıkmadan bu yolda yürüyeceğiz. 1910 yılında bu mumu yakan Clara Zetkin'in ve bu uğurda emek harcamış tüm dünyadan kadınların, ülkemizden Nezihe Muhittin ve arkadaşları başta olmak üzere mücadeleye emek vermiş tüm kadınların ruhları şad olsun. Yaşayan emekçi kadınlarımızın mücadele yolları aydınlık, yolculukları kolay olsun.
İnsanlık tarihi boyunca süren kadın emeğinin fark edilmesinin 114.cü yılı, 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günümüz kutlu olsun.
