Öğretmenlik, bir meslekten çok daha fazlasıdır. Öğretmen; bir çocuğun yüreğine dokunan, ona yol gösteren, karanlıkta bir ışık yakan, yalnızlığında elini tutan kişidir. Ülkemizin geleceği, sınıfların içinde sessizce verilen bu büyük emeğin omuzlarında yükselir. Çünkü öğretmen, sadece bilgi değil; umut, cesaret ve hayat verir.
Atatürk’ün “Milletleri kurtaranlar yalnız ve ancak öğretmenlerdir” sözü bu yüzden yalnızca bir tespit değil, bir gerçeğin kalpten gelen ifadesidir.
Bugün milyonlarca öğrencimiz, öğretmenlerinin sabırla, fedakârlıkla, çoğu zaman imkânsızlıklar içinde verdiği emekle büyüyor. Ama bu kutsal mesleği taşıyan insanların yaşadığı sıkıntılar ne yazık ki her geçen gün ağırlaşıyor.
Sayılar bir gerçeği acı bir şekilde ortaya koyuyor:
2002’den bu yana 350 binden fazla öğretmen, mesleğini yapabilmek için sırasını bekliyor.
Bu, her biri bir hayata dokunmak için yetişmiş yüz binlerce insanın, yıllardır atanma umuduyla yaşadığı sessiz bir dramdır.
Çalışan öğretmenlerimizin durumu da farklı değil ne yazık ki. OECD ülkelerinde bir öğretmen ortalama 1.652 saat çalışırken, Türkiye’de bu sayı 1.840 saati buluyor. Ama aldıkları ücret, yaşadıkları zorluklar ve gördükleri değer bunun çok gerisinde kalıyor.
Köylerde okullar giderek kalmamakla beraber var olanlarda görev yapan öğretmenlerimizin hikâyesi daha da hüzünlüdür.
Kiminin sınıfını sobayla ısıtmaya çalıştığı, kiminin tezek yaktığı, kiminin birleştirilmiş sınıflarda tek başına bir köyün geleceğiyle ilgilendiği günler hâlâ bitmedi.
Basit araç gereçler yok, teknoloji yok, çoğu zaman yalnızlık var.
Ama buna rağmen öğretmen, her sabah çocuklarının gözlerine bakıp her şeye yeniden başlıyor.
Dershanelerde çalışan genç öğretmenler ise güvencesiz, sendikasız, düşük ücretlerle ayakta durmaya çalışıyor.
Onların da hayalleri var…
Ama çoğu zaman en temel haklarını bile alamadan hayatlarını sürdürüyorlar.
Tüm bu tablo, öğretmenlik mesleğinin yükünün ne kadar ağır olduğunu acı bir şekilde ortaya koyuyor. Bir günlüğüne yapılan kutlamalar, birkaç sıcak söz, bu sorunları çözmeye yetmiyor. Çünkü mesele, bir ülkenin geleceğini omuzlarında taşıyan insanların emeğidir.
Bu nedenle, ülkemizin yarınlarını şekillendiren öğretmenlerimizin
atanma sorunlarının, düşük ücretlerinin, zor koşullarının, ücretsiz nöbetlerinin ve tüm mağduriyetlerinin gerçekçi şekilde artık çözümlenmesi gerekiyor.
10/10/2024 tarihinde 7528 sayılı Öğretmenlik Meslek Kanunu çıkarılmış ancak öğretmelerin özlük ve mali haklarına ilişkin tek bir madde bile düzenlenmemiştir.
Bu konuların TBMM’de yeniden gündeme alınarak Öğretmenlerin sorunlarının çözümü için AB ülkelerine paralel bir hukuki düzenlenmeye ihtiyaç vardır.
Yoksa öğretmenim sen çok yaşa nutukları samimiyetsiz ve göstermelik sahne gösterisi olmanın ötesine geçmeyecektir.24.11.2025
Öğretmen-Avukat
Namık HAVUTÇA 24&26. Dnm CHP BALIKESİR MİLLETVEKİLİ
