Umudunu yitirmiş, amaçsız kamlı bir insan, tehlikeli bir hayvana dönüşebilir.
Kierkegaard’dan okudum.
“Bir bilgeyle bir ahlaksız aynı gemide yolculuk ediyorlar. Gemi, fırtınaya yakalanıyor. Ahlaksız adam, yüksek sesle tanrıya yalvarmaya, dua etmeye başlar. Bunun üzerine bilge adam, ahlaksıza dönüp şöyle der:
“Aman sessiz ol. Eğer gökler senin burada olduğunu anlarsa, gemiyi batırır!”
Ne demeli.
Ahlaksızlık arttıkça, dualar da yükselir, gökyüzüne.
İnsanın doğruyu öğrenmesi nasıl yıllarını alırsa, yanlıştan kurtulması da yıllarını alır.
Beğendiğim bir söz:
“Gerçek oymacı ustası kör çakıya çalışır.”
Bir Çin atasözü şöyle diyor:
“Büyük bir adam, toplum için felâkettir. Çalışmak istiyorum, fazla bir şey değil. Çalışmak!”
Çalışmak, insanın ibadetidir, diyeyim ben de.
Sıradan ve seviyesiz insanlar, sanatçılara dayanamaz, tahammül edemezler.
Montaigne’den:
“Tanrı herkese taşıyabileceği büyüklükte haç versin.”
En büyük haçı, benim sırtıma versin Tanrı!