Borazan Tevfik’e arkadaşları bir gün, “Tevfik, Kasımpaşa’da bir falcı var. Git bir gör. İnsanın içini dışını, olmuşu olacağı bülbül gibi söylüyor” derler.
Tevfik kalkar, falcıya gider ve şöyle der:
“Bana gelecekten haber verme, başımdan geçenleri söyle!”
Falcı, bir tas uzatır ve “Şuracığa bir lira çeyreği atacaksın!” der.
Çeyrek atılır. Falcı, iskambil kâğıtlarına bakar:
“Başından büyük bir aşk geçmiş senin.”
“Bilemedin. Baksana, bende âşık olacak enayi suratı var mı?”
Falcı, durumu toparlamak ister:
“Öyle ise yanıldım, büyük hastalık geçirdin diyecektim.”
“Yok canım! Allah’a şükür daha burnum kanamadı.”
“Hah, şimdi buldum, çocukların hastadır.”
“Evli değilim…”
Hiçbir kehaneti tutmayan falcı, Borazan Tevfik’in elini tutar ve şöyle der:
“İşte… Ayna gibi görüyorum,seni dolandırmışlar.”
Borazan Tevfik, bunu duyunca, umutsuz bir ses tonuyla, “Hah, şimdi buldun” der. “Az önce sana lira çeyreğini kaptırdım, aptallığıma doymamayım!”
