Tiyatro;
Bilirsiniz şarabın ham maddesi üzüm. Bu gün dünyada insanoğlu adeta, şarap yapılmak için büyük kazanlara, fıçılara konarak, yine büyük makinelerde ezilmek için sırada bekleyen üzüm tanesi gibi.
Ezilen, parçalanan ve şarap olmak için sıkılan ve posası çıkarılan üzüm gibi hissediyor kendisini. Yani hep eziliyor. Posası çıkarılıyor. Sonrası malum!
Yine burada, büyük patron, ne kadar şarap isterse, aylık bin şişe üretilecek dediğinde, iki-üç milyon üzüm tanesi eziliyor, makinelerde parçalanıyor. Kısacası; bu dünyada büyük patron ne derse o oluyor.
Yaşam içinde ezilen, posası çıkan en alt gruplar. Patronlara hizmet edenler ise ara sıra bu şaraplardan tatma imkânına, sahip oluyor.
Ezen ve ezilen diğer çürük ve çarıklar ise çöplüğe. Sistem, dünyada böyle işliyor.
Sistemi katmanlar gibi düşünün. Alttan üste doğru bir düzen, dünyayı şekillendiriyor.
Titanik gemisini düşünün. Hani batmaz denilen muhteşem yapıyı. En üstte ultra zengin ve soylular. Onların altında daha az zenginler. Daha altta halk en altta ise bugün kölelik düzeninde, asgari ücretle çalışanları düşünün ve gözünün önüne getirin.
İşte böyle bir dönemde Asgari Ücret görüşmeleri yapılıyor. İsmi üzerinde en alt ücret ne yazık ki bizde genel ücret. Üç yıllıkta, beş yıllıkta hatta on beş yıllıkta aynı ücreti alıyor.
Tecrübe, nitelik, diploma, ustalık vs... hak getire.
Bunu sizinle neden paylaşıyorum? Çünkü oynanan bir tiyatro var.
Yazan; Büyük Patron
Çeviri: İktidar.
Kurgu; Küçük Patron
Sahneleyen: İşveren.
Oyuncular: Sendikalar.
Set işçisi, emekçiler: İşçiler.
Ne kadar olacak? Ne kadar zam gelecek? Papatya falları açılıyor?
Bizde seyrediyoruz. Yiyiyoruz!
Kimse düzeni sorgulamıyor?
Bu günlerde; Asgari Ücret için görüşme yapanlar işçilere iyi gözükmek için en güzel makyajlı halleriyle arz-ı endam ediyorlar.
Fakat ne yaparsanız yapın hiç bir şey değişmeyecek.
Çünkü; “Patron Ne Derse O”
Umutlanmayın...
Sevinmeyin...
Sadece evde rahat kıyafetlerinizi giyip, sobanıza bir ‘odun‘ daha atıp; televizyonlarda oynanan oyunu seyredin. Çünkü bu oyunu hiçbir sahnede göremezsiniz.
Dünyanın hiç bir yerinde yok ‘asgari ücret görüşme’ oyunu.
Ama burası Türkiye!
Asgari ücret. Zaten onu Patron belirledi de; sadece o tarihe kadar oyun oynanacak.
Bu gün mutfak tüpü aldım. 910₺.
Bu kadar!
Siz tiyatro seyretmeye devam.
Peki, sistem değişir mi?
Mümkün değil. Oyuncular, set işçileri, kurgucular hatta rejisör değişebilir ama ‘Patron’ değişmez.
Son olarak; köle: kendisini patronuna satar. Yemek yeme, barınma, gelecek kaygısı patronun emrinde iken ve ona hizmet ettiği müddetçe gayet güzel yaşar köle olsa bile. Gelecek kaygısı, iş kaygısı, yemek kaygısı... vs. yoktur.
Peki, bu gün?
Sen nesin?
Gelecek kaygın var. Yaşam kaygın var. İş kaygın var. Yemek ve barınma kaygın var.
Peki, bu durumda sen ne oluyorsun bu sistemde?
Ne?
Can Emre
