Atinalı filozof Sokrates, kendisini at sineğine benzetmiştir.
Hani atları tatsız biçimde ısıran, yapışkan, rahatsız edici ama zarar vermeyen bir sinek.
Düzenin egemenleri, zenginler, tüccarlar, köle sahipleri rahatsız olurlar, Sokrates’ten ve 70’li yaşlarda Sokrates’i düzen bozucu, anarşist, dinsiz(aynı bugün yapılanlar gibi) olanları suçlarlar, yargılarlar ve Sokrates’i, baldıran zehri içerek ölüme MAHKÛM ederler.
X X X
-Ben, benim tanrım tarafından, sizin tanrılarınız değil, bir at sineği olarak Atina’ya gönderildim.
-Benim eleştirilerimden, düşüncelerimden kurtulamaz bu düzenin efendileri.
-Ben gençleri, sizi uyandırıyorum, uyarıyorum. Isırıyorum sizi düşüncelerimle…
-Gençler, şu yaşlılar gibi uyuyarak mı geçireceksiniz şu günlerimizi. Hayır, ben at sineğiyim, uyandırayım sizleri.
-BEN HİÇBİR ŞEY BİLMİYORUM. Bildiğimi iddia etmiyorum. Hayır. Ama ben her an bir şey öğreniyorum.
-İnsanların ekmeğini çalıyorsunuz. Onun için “Siz hırsızsınız” diyorum.
-Tanrılar neden sizin tanrınız olsun, neden size hizmet etsinler? Kölelerin tanrısı nerede?
-Doğru, iyi, güzel ve yararlı şeylere varmanın biricik yolu SORGULAMAKTIR.
-EY İNSAN! ÖNCE KENDİNİ TANI! Kendini tanırsan, gücünün doruğuna da erersin.
X X X
Sokrates, “Ben bir at sineğiyim” demiş.
Ah, keşke herkes bir at sineği olabilse!
