Köylü oğlan ve babası, bir büyük şehre hayatlarında ilk kez gelmişler. Girdikleri alışveriş merkezini şaşkınlıkla izlerlerken, zemin kattaki iki gümüş renkli parlak duvarın ağır ağır açılıp kapanması ilgilerini çekmiş.
“Bu ne baba?” diye sormuş oğlan. Hayatında hiç asansör görmeyen baba, “Bilemiyorum oğul” demiş, nefesini tutmuş, merakla izlerken…
Tam bu sırada tekerlekli sandalyeli yaşlı bir kadın, sağa-sola kayan gümüş renkli duvarlara doğru gitmiş ve bir düğmeye basmış, duvarlar açılmış, yaşlı kadın, yoğun ışıklı küçük bir odaya girmiş, duvarlar kapanmış.
Oğlan ve babası, iyice yaklaşıp duvarların üzerindeki küçükten büyüğe doğru ışıklı rakamları izlemişler, son rakamdan sonra aynı sıra ile bu kez geriye doğru ışıklar tekrar yanmış, sonunda duvarlar iki yana kayarak açılmış, dışarı 25 yaşlarında bir fıstık çıkmış.
“Oğlum!” demiş adam, kızdan gözlerini ayıramayarak. “Koş, koş… Ananı getir!”
