devam-Dakikalarca tespih tanesi aramaktan bitap düştük. Neyse ki topladık taşları ve imamesini. Annem vitrinin altındaki dikiş kutusunu hızlıca getirip içinden özel tespih iplerini çıkarttı, büyük iğnesine ipi geçirip yeşil koltuğa oturdu. Başladı tespihleri ipe dizmeye. Bir yandan kırmızı kehribarın tanelerini ipe dizerken bir taraftan da ne zaman bu odaya girsen rahat durmuyorsun diye diye kendi kendine söylendi. Ela gözlerine bakıyorum ve çocuk aklımla ben ne yaptım diyorum. Tespih babamın, senin eşyalarına zarar vermedim ki değip kendimi temize çıkartmanın yollarını arıyorum. Bir yandan da şimdi babam akşam kahvesini yudumlarken bu tespihi eline alırsa, kalbim pır, pır ediyor…
Annem, tespih tanelerini birer birer ipe dizdi sonra altın imamesini zorda olsa geçirdi. Bitti diye sevindim ama öyle değilmiş. Annem tespihi kaldırıp baktı. Otuz iki tane bu tespih, bir tanesi kayıp demez mi! Allah, Allah her yere baktık, nerede bu bir tane tespih tanesi. Kuş olup uçtu sanki bir tane tespih tanesi. Yapacak bir şey yok dercesine, annem yüzünü bana dönüp, tespih kutusuna koy işareti yaptı…
Masanın üzerindeki tespih kutusuna, kehribar tespihi koyup olay yerini terk ettik. Oturma odasında suç işlemiş haylaz çocuklar gibi oturuyorum. Yarım saatten az bir zaman geçti ve akşam yemeği için sofra kuruldu. Derken babam bahçenin dış kapısında göründü. Selam, kelam, hoş beş sohbet derken, sofraya oturduk. Kalabalık bir ailenin büyük masasındaki keyifli akşam yemeklerinden biri daha geride kaldı. Babam her zamanki gibi misafir odasına geçmek için kaktı. Yorgun olmadığı zamanlarda koltuğuna geçip biraz kitap okuyup, sonra canı istediği tespihlerden bir tanesini alırdı eline. Bir yandan ağır ağır çekip bir yandan da bahçedeki ağaçlara, çiçeklere bakması dün gibi hatıralarımda. Annem, bu akşam salonda oturalım dese de babam çoktan geçmişti misafir odasına…
Sofra toplandı, bulaşıklar yıkandı. Kahvesini birazdan bekler dedi ablam, mutfağın yolunu tuttu. Babamın kahvesiyle misafir odasına giren ablamın girmesi ile çıkması bir oldu. Babam sizi çağırıyor dedi. Küçük bedenimi oturduğum koltuğa neredeyse sakladım. Ama ne fayda, usul, usul odaya doğru yürüdüm. Peşimden annem geldi. Babamın elinde benim bugün kopartıp, annemin ipe dizdiği kırmızı kehribar tespihi vardı. Bir tespihe baktı, bir bize baktı.
Annemle, ben babamın tam karşısındaydık. Ne oldu bu tespihe dedi. Ben can havliyle öne atıldım. Ben almadım tespihi bir şey olmadı dedim. Babam sakın bir ses tonuyla tekrar sordu. (Devam edecek)
