Ön Türklerden kalma bir atasözümüz var;
Yaşlı bir bilge ölünce, onun kütüphanesi de ölür!
Türklerde bilgelere verilmiş görev şu şekilde ifade edilir;
Bilgi, paylaşırsan güzelleşir çoğalır, yoksa sen ölünce bilgilerin de seninle birlikte çöp olur!
Sözün özü; Türk Kültüründe yaşlıların yeri, “Hürmet Makamıdır.” Yaşlısından yararlanmayan toplumlar, hafızalarını kaybetme riskiyle karşı karşıyadır.
Bir Bilge insanımız şöyle der; “Geleceğimizin nasıl olması gerektiğini ben sadece gençlere sorardım. Onlar nasılsa bizden daha bilgililer.”
Bilgenin bu sözleri üzerine, aklıma takılanları sizlerle paylaşmak isterim.
Hangi genç? Genç olmanın ölçüsü nedir? Ölçü Yaş ise, kaç yaşına kadar genç sayılacak? Bir Bilgenin sahip olduğu deneyimlere, bilgiye, görgüye sahip bir genç gösterebilir misiniz?
Tabii ki günümüz gençleri içinde iyi eğitimli, birkaç dil bilen, yurtdışında yüksek lisans-doktora yapmış çok sayıda gencimiz var. Onlarla gurur duyuyoruz, üzerlerine titriyoruz!
Peki biz yaşlılar gençlerimize, deneyimlerimizi aktarıp onların yetişmelerine, yetişirken yapacakları hata oranının en düşük seviyede olması için eğitmeye gayret ediyor muyuz?
Bence esas problemimiz, gençlerimizle yeterince ilgilenmemektir.
Yaşadığım bir olayı anlatayım;
28 yaşında Bergama Belediye Başkanı seçildim. Almanya’nın Böblingen Kenti Kardeş Şehrimiz idi. Bergama Kermes Festivali için Belediye Başkanı ve Meclis üyelerini davet ettik. Başkanlık makamını ziyaretlerinde, Alman Başkan bana şunu sordu;
-Sayın Başkan, siz nasıl Başkan seçildiniz?
-Şaşırarak yanıt verdim; Burası Demokratik bir ülke, Partim aday gösterdi, demokratik seçimle göreve geldim, dedim.
Alman Başkan; Ben onu sormadım. Sizin Belediyecilik üstüne hangi eğitimi aldığınızı sordum, dedi ve 40 yaşlarında bir Belediye Meclis Üyesini göstererek; Bu bey, partimizin önümüzdeki seçimlerdeki adayıdır. Kendisi 12 yıldır Meclis Üyesidir. Her sene Belediyenin bir biriminde çalıştı, bizler de tüm deneyimlerimizi ona aktardık. Seçimi kazanırsa göreve hazır olarak gelecek!
Bergama Belediyesi Başkanlık Odası sanki kafama yıkılmıştı!
Konuklarımı uğurladıktan sonraki hafta, benden önce Belediye Başkanlığı yapmış büyüklerimi ziyaret edip, Askeri Darbe ile (12 Eylül 1980) görevden alınıncaya kadar onların deneyimlerinden olabildiğince yararlanmaya çalıştım!
İşte bizim problemimiz bu!
Özellikle siyasette. Yerimi kapar, korkusuyla kimse insan yetiştirmez.
Aksine sivrilmeye kalkanın kafasına vururlar. Liderler, kendilerinden zeki, akıllı, bilgili kimseleri yanlarına sokmazlar. Her emirlerine “evet” diyecek kişileri belli bir zaman için yanlarında tutarlar. Sonra onu, benzerleriyle değiştirirler. Ülkemiz ise yerinde sayar…
Bizler yani DOĞRU Partinin “Aksaçlıları” olarak bu eksiğimizi gidereceğiz.
Ölmez sağ kalırsak bizler aday olmayacağız. Kendilerinde gelecek gördüğümüz iyi yetişmiş gençlerimize, bilgilerimizi ve deneyimlerimizi aktarıp, onları
Türk Milletinin emrine vereceğiz.
Gerisi Türk Milletinin işidir. Artık, bu kadar beladan-dertten sonra Türk Milletinin “seçme” işini öğrendiğini var sayıyoruz!.
Örnek vermek gerekirse, 39 yaşında İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı seçtiğimiz Erdoğan, sizce doğru bir seçim miydi?
Türkiye’de seçimle gelinebilecek tüm makamları görmüş birinden, bu günün gençlerine ve gelecek nesillere kalacak iki cümlesini hatırlayalım;
-Fakir, çalmasını bilmediği için fakirdir.
-Hırsızlık oğuldan babaya değil, babadan oğula geçer.
-Hepsini sıfırladınız mı?
-Hayır Babacım. Bütün gece çalıştık ama geriye daha 30 Milyon Avro kaldı!
Yaptığı yolsuzluğa, çocuklarını-yakınlarını da ortak eden böyle bir genç babaya
yine görev verir misiniz?
Gençlerimize ülke yönetiminde görev vermeye “EVET”. Fakat, yetiştirmek ve desteklemek şartıyla!
Bana gençlerimizden, bir Muazzez İlmiye Çığ- Osman Karatay-Cengiz Özakıncı- Kazım Mirşan- Rahmi Turan- Onur Öymen- Şükrü Server Aya- Mehmet Haberal- Haluk Günuğur-Osman Karatay-İskender Öksüz-Yılmaz Özdil-Sedat Şenerman gösterebilir misiniz?
Sağlık ve başarı dileklerimle 03 Nisan 2025
Rifat Serdaroğlu
DOĞRU Parti Kurucu Genel Başkanı
