Bir dostu olmalı insanın
Hesapsız
Çıkarsız sevecek,
Dağ gibi arkasında dimdik duracak.
Yeri geldiğinde senin adına
Zalimin yakasından tutup hesap soracak.
Bir dostu olmalı insanın
Biraz uçuk,
Biraz kaçık.
Biraz da gaydırı guppak.
Çekip almalı sıkıntılarından
Çaktırmadan kimseye ufak ufak.
Bir dostu olmalı insanın
Bazen hayatı hafife almasını öğretecek,
Öylesine işte gırgırına.
Aldırmadan kimin ne söylediğine
Dırdırına, vır vırına.
Bir dostu olmalı insanın
Dosta güven,
Düşmana korku salan.
Özü-sözü bir,
Ne yılan, ne yalan.
Bir dostu olmalı insanın
Hamuru sevgiden
Düşmanına yumruğu demirden.
Korku salmalı zalimin yüreğine
Sevdiklerine zarar vermeden.
Bir dostu olmalı insanın
İstanbul kadar güzel
Anadolu kadar vefakâr.
Menfaati bitene kadar değil,
Yüreği yetene kadar.
Bir dostu olmalı insanın
Nice kırk yıllara içilesi kahve tadında
Sımsıcak.
Herkesin sırt dönüp gittiği anda
Dönüp kapını açacak.
Bir dostu olmalı insanın
Düştüğünde ver elini diyen değil,
Al elimi diyebilen.
Dedim ya biraz önce
Seni çıkarsız sevebilen.
Bir dostu olmalı insanın
İyiyim dediğinde bile,
Gözlerinin içine bakıp 'iyi görünmüyorsun' diyebilen
Hasılı kelâm,
Seni senden iyi bilen.
Bir dostu olmalı insanın
Sana ihtiyacım var dediğinde
Neredesin diye sormadan 'geliyorum' diyecek.
Adam gibi adam
Gözünü bile kıpmadan uğruna ölebilecek.
Bir dostu olmalı insanın
Lokmasını ikiye bölen,
Ve böldüğü lokmanın büyüğünü sana veren.
Ne pahasına olursa olsun,
Ser verip sır vermeyen.
Bir dostu olmalı insanın
Gözünden akıttıklarını değil,
Özüne attıklarını görebilen
Cana can,
Anlayaca'n, dost gibi dost uğruna ölebilen.
Bir dostu olmalı insanın ...
