Boşluk
sadece uyusam
örtüp üzerime yalnızlığımı
kalan yalnız gölgeler elimde
geçip gidenlerden geriye..
yorgunlukları kaldı yılların
ellerimde izleri kalemlerin
yanaklarımda yaşlıklar belki...
rüzgar artık esmiyor
ellerim dolu, kimse bilmiyor,
bin atlı orduyla savaştığımı
tek başıma..
kaybolduğumu boşlukta
içimde, bilmiyor kimse
anlamak istemiyor.
ben de istemiyorum
anlaşılmak.
kapasam gözlerimi
acı duymadan bi kere de
yabancılaşmadan kendime
nefes alsam göğsüm batmadan
keşke..
sadece uyusam hoşça kal deyip
alıp üzerime karanlıkları
etmese gözlerim ihanet
durulsa biraz dalgaları
içimdeki fırtınalı denizin...
denizin mavi suları..
sol elimde bir kızıl gül, bayrak gibi
inan ki kapasam gözlerimi,
açsam beyazlığa.
çıksam içinden,
bitse varlığım
en azından bulurum sonunu
yolumu kaybetmiş olmaktansa...
"... kaç mevsim benden aldın
kaç sevda geri verdin
ruhum sana kanmam diyor ..."
hoşça kal.
07.04.2025
