Toplumdaki bireylerin bir takım olumsuz tutum, davranış ve söylemlerini genellikle “cahillik” olarak nitelendiriyoruz. Büyük yanılgı içerisinde olduğumuzu düşünüyorum.
Cahilliğin TDK sözlüğündeki kelime anlamına baktığımızda “bilgisizlik, deneyimsizlik yüzünden işlenen kusur.” olarak tanımlandığını görüyoruz. Bu tanımdan yola çıkarak değerlendirdiğimizde; olumsuz tutum, davranış ve söylemlerin “cahillik” olarak tanımlanabilmesi için kast unsurunun bulunmasına gerek yoktur. Eylem yada söylem bile isteye değildir. Kast, “Ceza hukukunda failin gerçekleştirdiği hareketi ve bunun sonuçlarını bilmesi ve istemesidir. ”Toplumdaki olumsuz fiil ve ifade olarak tanımladığımız davranışların büyük bir kısmının kasten yapıldığını görüyoruz. Dolayısıyla bilerek yapılan davranışları ancak “kurnazlık” olarak ifade edebiliriz.
Zekâ; aklın işlevidir. Akıl uzun vadeli çalışır. Öncesini, sonrasını düşünür, plan yapar, önlem alır. İçerisinde iyi niyet barındırır. Kurnazlık ; kendine dönük bencil kötü niyetli çıkarların peşindedir.
Cahillik her zaman bir tercih olmayabilir. Bilinçli bir inisiyatif barındırmaz. Sosyolojik bir çok sebebi bulunmaktadır.
Kurnazlıkta ise günübirlik çıkar ve menfaatler vardır ve kötü niyetlidir. Tamamen bilinçlidir. Uzun vadede oluşabilecek olumsuz sonuçları hesaba katılmaz.
Cahil, norm, kural ve hukukun pek de farkında değildir. Ama kurnaz her şeyin farkındadır. Hep bu kavramların etrafından dolanma peşindedir.
Cahillik alınacak tedbir ve yapılacak çalışmalarla giderilebilir ama kurnazlığın önüne geçmek büyük ölçüde mümkün değildir maalesef….