“İnsanın acısını insan alır.”
Aydınlanma hümanizmasının güzel bir sözüdür.
Acıları sevinçle örtebilmek…
X X X
Irkçılıktan sıyrılıp kurtulmak…
Bu ülkede, Türklerin arasında Kürt, Kürtlerin arasında Türk olabilmek…
Nazizmin o ölümcül vahşetini yaşayan Yahudi olmak, siyonizme karşı taşla savaşmak, erkek faşizmine karşı kadın, ana-babaya karşı çocuk olmak…
Yani insan olmak…
X X X
Kapitalist-emperyalizme karşı olmak…
Sosyalist yaşamın erdemine bürünüp, insan gibi soyunmak, mal-mülk hırsızlığından, emek hırsızlığından, çocuk ve kadın sömürüsüne karşı direnmek…İnsan erdemine kavuşmak…
Yüreğinde ve bilincinde insan sevgisi beslemek…
Yani insan olmak…
X X X
“Yârin yanağından gayrı, her şeyi eşit, kardeşçe ve özgürce bölüşmek için mücadeleye dalmak, sömürü çarkını yıkmak, acıların yerine sevinci, ölümün yerine insanca yaşamı kurmak…
Yani insan olmak…
X X X
Refik Durbaş der ya…
“Yaşamak, sevmeye bağlıdır. İnsan sevmezse ölür.”
Sevgidir her işin başı. İnsan olmanın da.
Doğayı seveceksin, hayvanları seveceksin, insanını seveceksin, kendini seveceksin, sevginin yalazında yüzün ışıyacak, gülecek, mutlu olacaksın…
Yani insan olacaksın.
X X X
Şairin dediği:
“Yeryüzünün yarasını kendi yarası bilen bir sevgi ile…” sarılmak insanlara…
İnsan olmak böyle bir şey işte…