“İnsanın acısını insan alır.”
Aydınlanma hümanizmasının güzel bir sözüdür.
Acıları sevinçle örtebilmek…
X X X
Irkçılıktan sıyrılıp kurtulmak…
Bu ülkede Türklerin arasında Kürt, Kürtlerin arasında Türk olabilmek…
Nazizmin o ölümsüz vahşetini yaşayan Yahudi olmak, siyonizme karşı yaşam ve özgürlük mücadelesi veren Filistinli olmak, İsrail tanklarına karşı taşla savaşmak, erkek faşizmine karşı kadın, ana-babaya karşı çocuk olmak…
Yani insan olmak…
X X X
Kapitalist emperyalizme karşı olmak…
Sosyalist yaşamın erdemine bürünüp, insan gibi soyunmak, mal-mülk hırsızlığından, kadın sömürüsüne karşı direnmek…İnsan erdemine kavuşmak…Yüreğinde ve bilincinde insan sevgisi beslemek…
X X X
“Yarin yanağından gayrı” her şeyi eşit, kardeşçe ve özgürce bölüşmek için mücadeleye dalmak, sömürü çarkını yıkmak, acıların yerine insanca yaşamı kurmak…
Yani insan olmak…
X X X
Refik Durbaş der ya…
“Yaşamak, sevmeye bağlıdır. İnsan sevmezse ölür.”
Sevgidir her işin başı. İnsan olmanın da.
Doğayı seveceksin, hayvanları seveceksin, ülkeni seveceksin, insanını seveceksin, kendini seveceksin, sevginin yalazında yüzün ışıyacak, gülecek, mutlu olacaksın.
Yani insan olacaksın.
X X X
Şairin dediği:
“Yeryüzünün yarasını kendi yarası bilen bir sevgi ile…”
Sarılmak insanlara…
İNSAN OLMAK BÖYLE BİR ŞEY İŞTE…
