“Ölüm,
lahanaları dikerken bulmalı beni.”
(Montaigne)
Montaigne’nin “Denemeler”in de gezinirken aklıma düşenleri de yazayım, dedim.
X X X
Önemli olan çoğunluğun yapmadığını yapmaktır. Sürüden biri değil, “ben” olursun.
X X X
Uğruna dövüşmemizi gerektirecek çok şey var. Hak, hukuk, adalet, özgürlük, demokrasi, eşitlik, dayanışma, örgütlenme, direnme…
İnsan olmak kolay değil yani…
X X X
Ne de olsa hayvanız.
Bir yanımız katil, öldürmeyi, yok etmeyi iyi biliriz.
X X X
Bir dilencinin sözü:
“Bir çiçeğin yanında dua edersen, daha hızlı büyür.”
Biliriz ki, bir çiçeği su ve güneş büyütür.
Ama inanan insan, bir de dua eder, çiçeğin büyümesi için.
Ne güzel!
X X X
Bilge insanlar, bildikleri ile rahatsız olurlar.
Huzur ve dinginlik bulmak için başka bilgilerin peşine düşerler.
Bu serüven hiç bitmez.
X X X
Kendinden, toplumdan ve var olan düzenden rahatsız olan kişi, bu aydındır, kurtuluşu hep bilgide arar.
Din adamı ise kurtuluşu hep değişmeyen, değiştirilemeyen dinsel dogmalarda arar kurtuluşu.
Hiç bulamaz.
X X X
Kutsal dedikleri kitaba yazmışlar.
Baba, oğul ve kutsal ruh.
Tapınıp duruyorlar.
Ama Baba’nın oğlu İsa peygamberi haça çivilediler.
Zavallı İsa, acılar içinde yakarır:
“Baba, nerdesin?”
