Sen,
Eli şakağında, gözleri dalgın,
Hayatı sırtlanmış giden adam!
Biliyorum,
Evde çocuklar aç, dışarıda kar,
Ve...
Cebinde yok ekmek paran...
Onlarca,
Umursamaz insan geçiyor yanından...
Hiç biri,
Zaten senin farkında bile değil...
Bu gece,
Aç yatacaksın belki,
Ama
Başın dimdik,
Öne eğik değil...
Elindeki iki simidi,
Gidince çocuklarına vereceksin,
"Bir parça da sen al " diyen eşine,
"Ben dışarıda yedim " diyeceksin.
Yattığında yatağına,
Yüzünde hafif bir gülümseme olacak
"Aç kaldım ama çalmadım " diyeceksin...
Kimi aç kimi tok,
Kimilerinin adını bile bilmediği,
Sahip olduğun tek servetin,
Namus ve şerefinle,
Ezilecek,
Ama zalim dünyaya,
DİRENECEKSİN
AHMET BATU
