Kilisedeki pazar ayininin sonunda rahip, vaazını şöyle bitirir:
?Demek ki, Tanrı adına ne yapmamız lâzım? Düşmanlarımızı affetmeliyiz. Şimdi bu sohbetimizden sonra sorayım: Aranızda kaç kişi düşmanını affetti??
Cemaatin yarısından fazlası elini kaldırır. Rahip, sorusunu tekrarlar. Bu kez hepsinin elleri havaya kalkar. En öndeki yaşlı kadın hariç.
Rahip, sorar:
?Hayırdır bayan. Düşmanlarınızı affetmek size bu kadar zor mu geliyor??
Yaşlı kadın, titrek haliyle ?Benim hiç düşmanım yok ki? der.
Cemaatten şaşkınlık sesleri yükselir. Rahip, devam eder:
?Hanımefendi, bu gerçekten inanılmaz, güzel bir şey. Kaç yaşındasınız??
Yaşlı kadın, ?106 yaşımı yeni bitirdim? der.
Cemaat, ayağa kalkıp onu alkışlar. Rahip, konuşmaya devam eder:
?Hanımefendi, lütfen yanıma gelir misiniz? Yavaş yavaş. Aman merdivene dikkat! Hah, tamammm?Lütfen buradan cemaate bu işin sırrını söyler misiniz? Nasıl oluyor da bir insanın 106 yıl gibi uzun bir ömür içinde hiç düşmanı olmuyor??
Yaşlı kadın, titrek adımlarla rahibe sırtını dönüp cemaate bakar:
?Hepsi öldü orospuların!?