Sokaklarda, caddelerde in cin top oynuyor.
Gecenin ayazı ile pandeminin bilinmezlik korkusu insanları dört duvar arasına hapsetti. Yokluk ve yoksulluk da insanların gözlerine, dillerine vurdu. Gözler mahzunlaştı, diller lal oldu.
X X X
KORKUNUN EGEMENLİĞİ
Soru sormanın, dillenmenin, istemenin korkuyu çağrıştırdığı bir toplum düzeni.
Kapitalist düzen, her ekonomik çıkmazında, insanların yaşam kavgasına soyunduğu her ekonomik batığında, faşist yasalar ve korku iklimiyle insanları “razı olmaya”, “şükür” demeye, “boyun eğmeye” zorlanır insan.
Din adamları, her ekonomik krizde kapitalistlerin yanında yer alırlar. Kapitalist düzenin yardakçıları…
Tarih böyle söylüyor.
X X X
İnsanlık tarihi acılar tarihi ile doludur.
Ve insanlık tarihini taşıyan o güzel, o bilgili, o kavgacı insanların, devrimcilerinin gelecek günleri taşıyan umutlarıdır.
Umut, hayatın tohumudur.
O tohum bir gün yeşerir, patlar sonsuz yaratıcılığında kocaman kocaman ağaçlarla orman oluverir.
Karanlıklar yenilir aydınlığa.
Gün olur, düşeriz yine yaşamın o güzel yollarına.
X X X
ŞİİRSİZ HAYAT OLUR MU?
Ne mümkün!
Şiir, hayatın çiçeği, sevginin yoldaşı, dilin güzelliğiydi.
Dilinde bir şiir, cebinde bir şair olsun. Bak gör o zaman sen direncin, kavganın kızıllığını, hayatın yaşanılır güzelliğini.
ŞİİR SÜSLESİN GÜNLERİNİ…