“Egoların savaşı” veya bir başka deyimle “kayıkçı kavgası”na nihayet Bandırma Belediye Başkanı Dursun Mirza el koymak zorunda kaldı. Nisan ayında cumhuriyet alanında gerçekleşecek “Emekçi Kadınlar Festivali”ni, bizzat belediyenin düzenleyerek, kendi personeli tarafından yürütülmesi kararını aldı ve çok doğru yaptı.
Karar doğruydu, çünkü el emeklerini satarak, aile bütçelerine katkı sağlamak isteyen kadınlar, aşağıda ayrıntılarına gireceğim şekilde, ortadan ikiye bölünmüşlerdi.
Bir yanda, Bandırma Kent Konseyi Meclis Başkanı Nur Hancıoğlu, bir yanda ona karşı Bandırma Kent Konseyi Yürütme Kurulu Üyesi İpek Çetinkuş ile birlikte hareket eden Bandırma Kent Konseyi’nin önceki Kadın Meclisi Başkanı olup, halen belediyede çalışan Dilek Karaaslan…
Sözde, “Aramızda bir şey yok, her kadın seçimini özgürce yaparak hareket ederek istediği yerde olabilir” safsatası içinde hareket eden bu kişiler, emekçi kadınları tam ortasından bölmekte sakınca görmediler.
Bu iki grup adına hareket eden söz konusu kişiler, geçtiğimiz günlerde ayrı ayrı yerlerde, emekçi kadınların ürünlerinin satışı için festivaller düzenlediler. Nur Hancıoğlu, Bandırma Kapalı Çarşı’da, İpek Çetinkuş-Dilek Karaaslan ikilisi ise “Kristal Cafe”de kadınlara satış yeri açtı.
Yetmedi, Kent Konseyi Kadın Meclisi’nin oluşturduğu “Ritim Grubu”ndan sonra İpek Çetinkuş-Dilek Karaaslan’ın başı çektiği grup, yeniden ortaya çıktı. Karaaslan, “Bu ritim grubunu ben kurdum. Devam ettirmek benim hakkım” diyerek, ego savaşını sürdürdü.
Yetmedi, bu kişilerin başını çektiği gruplarda yer alan kadınlar, sosyal medyada birbirlerine girdiler. Karşılıklı olarak birbirlerine hakaretler, sözlü saldırılar aldı başını gitti.
Birçok sağduyulu emekçi kadın, bundan rahatsızlık duydu. Nasıl davranacaklarını şaşırdılar.
Belediye Başkanı Dursun Mirza, bu kavgaya nihayet son verme adına ciddi bir adım attı. Nisan ayında gerçekleşecek “3. Belediye Kadın El Emeği Festivali”nin düzenlenmesinin tüm sorumluluğunu belediyenin üzerine aldı. Bunu yapmasa, söz konusu festivalde neler olacağını tahmin etmek zor değildi. Çünkü bu bölünmüşlük, kadınların el emeklerinin satılacağı çadıra yansıyacak, gerginlik kaçınılmaz olacaktı.
Kimse alınıp gücenmesin veya isterse gücensin. Nur Hancıoğlu, İpek Çetinkuş ve Dilek Karaaslan’a sormak isterim.
Gerçekten siz ne yapmak istiyorsunuz?
Sizin egolarınızdan, ürünlerini satarak aile bütçelerine katkı sağlamaktan başka düşünceleri olmayan emekçi kadınlara ne?
Kadınları bölme hakkını nereden buluyorsunuz?
Yetti artık!
