Masalı bilirsiniz.
Bir karınca ile bir ağustos böceği arasındaki muhabbeti.
X X X
Karınca bu...
Atadan deden ne gördüyse öyle yaşar.
Yaz boyu çalışır, durur.
Doğada ne varsa, küçük-boyundan büyük, çerçöp, dişine uygun her şeyi toprak altındaki yuvasına taşır. Yumurtalarından çıkan yavrular gözünü açtığında, hemen yanı başında, kocaman kocaman yiyecek ambarını görür. Çalışamayan yaşlı karıncalar ölüler bahçesine sonsuz uykularına giderken, genç işçiler hemen onların yerini alır. Taşıyıcılar, depolayanlar, korucular, ana karıncaların bekçileri... Her karınca kendisine verilen yüklenen görevi yapar. Açıkgözlülüğü, hırsızlığı, tembelliği, yalakalığı, kibirliliği hiçbir karınca bilmez. Aldıkları eğitim ve onların dünyasında çalışmak, üretmek, paylaşmak, dayanışma ve sevgi vardır. DNA´ları böyle oluşur.
X X X
Ağustos böceği mi?
Elinde uyduruk bir gitar.
Ağacın en cılız dalında, ötmeye başlar.
Çalışan böcekleri seyreder, onlara en güzel türküleri söyler.
En azla yetinir.
Bir damla çiçek özü, bir damla su.
Ötmeye başlamasın, susturana aşkolsun.
Bildiği ne kadar türkü varsa, döktürür durur bir ay boyunca. Ağustos ayı onun ayıdır. Sıcağa bayılır. Bu bir aylık ömründe doğanın en çalışkan müzisyenidir.
Ne kışın yaşar.
Ne de dostu karıncanın kapısını çalıp, yiyecek bir şey ister.
Bakmayın siz insanın uyduruk masalına. Hangi sanatçı, hangi müzisyen el açmış ki başkasına!
Karınca yiyecek toplar yavrularına.
Ağustos böceği de şarkı söyler, yavrularına.
X X X
Doğada her canlının bir masalı vardır.
Her masal var olma uğraşının zorluklarını, yaşama tutunmasının azmini, güzelliklerini anlatır. Her canlı, yaşam denilen bu muhteşem gizin bir armağanıdır. Her canlı bir semboldür.
Karınca çalışmanın sembolüdür.
Ağustos böceği de sanatçının.
Dinleyin, doğanın müziğinin sarhoşluğunda kaybolup gidersiniz.
X X X
Bilirsiniz...
Her masal yeniden yazılır.