Bir adam, son günlerini yaşıyormuş. Uzuvları, meleklerin huzuruna çıkmışlar. Göz, saygıyla ayağa kalkmış, kibarca söze başlamış:
“Efendim… Sizden bir ricam var. Emekliye ayrılmak istiyorum. Yetmiş yıldır görmekten yoruldum…”
Göz, sözlerini bitirdikten sonra sırayla, kulaklar ve ayaklar söz alıp, emekliliklerini istemişler.
Derken, arkadan çok kısık bir ses duyulmuş:
“Asıl emeklilik benim hakkım!”
Melekler, öfkeyle bağırmışlar:
“Ayağa kalkıp konuşsana saygısız…”
“Ayağa kalkacak güçte olsam, emekliliğimi ister miydim hiç?”
