Dedi-Nerelisin?
Dedim-Erdekliyim.
Dedi-Erdek neresi ki?
Dedim-Ormanın denizle öpüştüğü yer.
Dedi-Nasıl bir yerdir ki?
Dedim-Sokakların deniz koktuğu, poyrazının ormanı yalayıp, sokakların ıhlamur koktuğu, kutsal kitaptaki cennet denilen yerdir.
Dedi-Ya insanları?
Dedim-Balıkla rakı içerler, çilingir sofralarında kemanla darbuka dinlenir.
Dedi-Erdek’te insanlar arasında muhabbet nedir?
Dedim-Az konuşur, çok düşünür. Çok düşünür, az konuşur. Ha bir de kızdı mı, ana avrat küfretmesini iyi bilir.
X X X
BURADA ZEYTİN AĞAÇLARI, ORMAN VARDIR. OVALAR, BAYIRLAR, YAMAÇLAR, ZEYTİNİ YEŞİLDİR. BAHAR DÜŞMEYE GÖRSÜN, CENNET BAHÇESİ OLUVERİR HER YER. BADEM, ŞEFTALİ, ERİK, AYVA, HELE DE KİRAZ ÇİÇEKLERİYLE. DERELERDEN ŞIRIL MI ŞIRIL SULAR AKAR DENİZE DOĞRU. BAHAR BAYRAMI VARDI, KİRAZIN SEYRANI OLURDU ESKİDEN. SİZ BİLMEZSİNİZ, DERE BOYLARINDA GÖZ KIRPARDI DELİKANLILAR, KIZLARIN BAŞINDA KİRAZ ÇİÇEĞİ, KULAKLARINDA KİRAZ VARDI.
X X X
Şimdilerde çaldılar her şeyimizi. Ne o çiçek baharımız kaldı, ne o bayramlar. Parsellediler o güzelim sahillerimizi, otel motel diktiler, zeytinlik ve meyveliklerimizi betonla süslediler. Ve şimdilerde Erdek, direniyor yobazlığa, çocuk sesleri ve kadın kahkahalarıyla. Erdek, direniyor şimdi karanlığa, gelecek güzel günler adına.
X X X
Dedi-Rüzgarı var mı Erdek’in?
Dedim-Ah! Olmaz mı, dedim, bir poyrazı var, dağ kokar, özgürlük kokar, bir lodosu var, deli eder insanı, âşık kılar.
Dedi-Daha, daha?
Dedim-Bir gelen, bir daha dönmez geriye. Vurulur kalır insanına, suyuna, havasına. Sarılır özgürlüğe, dostluğa, kardeşliğe… Ve Erdek dostum, aşkımdır bilesin…
