Müthiş hayat pahalılığından bıkan Nasreddin Hoca, tasarruf yapmak için eşeğine her gün bir avuç yem vermeye başlamış.
Her gün bir avuç eksik yem vermek yaklaşık bir ay kadar devam etmiş. Hoca, tasarruftan pek memnunmuş ama bir sabah ahıra gittiğinde, bir de ne görsün?
Eşek, nalları dikmiş!
Hoca gayet üzgün, “Tüh be!” demiş, “Tam açlığa alıştırmıştım, öldü zavallı!”